ᠳᠥᠷᠪᠡᠳᠦᠭᠡᠷ ᠪᠥᠯᠦᠭ 《ᠠᠪᠤ ᠴᠡᠴᠡᠷᠯᠢᠭ ᠲᠤ ᠣᠷᠣᠭᠰᠠᠨ ᠨᠢ》 ᠳ᠋᠊ ᠭᠠᠷᠮ᠎ᠠ .pdf

Дө рө вдү гээр б ү лэг Жингийн х ү мү ү с х о ло о с давс ачиж ир сэн у лс байв. Хо о л х иймэгц До го о гу ай тэднийг ду у даж, -Хо о л ид х ү ү х ээд, х алу у н дээр нь ид! гэлээ. Намайг бо л х о о ло о х алу у нд нь ид гэж ер х элдэггү й. Тийм у чр аас маш чу х ал у лс ир снийг битэгэх эд л о йлго жээ. Хү мү ү с ч / о р ж ир эв. Ху у з сах алтай, нэх ий дээлтэй ө ндө р х ү н, х о р чго р ту р анх ай бо р ө вгө н х о ёр байлаа. До го о гу ай тэдэнд их сайн байх бо ло лто й. Хо о л х ийж ө мнө нь тавиад, о р ных о о х ө ндийдямагт х адгалдаг цагаан савтай ар х инаасаа таслан х алаав. Тэгээд над у р у у эр гэж, -Чи юу гаа х ар аад байна? Унт! гэв. Миний чих их эд ө вдө ж байв. Би До го о гу айн ө гсө н аяга х о о лыг идээд у нтах аар о р о ндо о о р о в.То о но о р о ддын гэгээ сү ү -мэлзэж байв. Миний но йр х ү р сэнгү й. Дээлээ то лго й дээгү ү р ээ нө мр ө н х эвтэв. Ингэх гү й бо л бо ло х гү й, би х ө лдсө н чих ээ х ү йтэн гар аар аа илэн байж, у нтсанюм шиг х эвтэж байв. Энэ завсар ө нө ө х аяны у лсу у д ч яр ьж эх лэв. -За тэгэх ээр До го о гу ай минь бид танд ар ван шу у дай давс о р х ило о шү ү . Одо о чинь дайнту лааны цаг бо лж, юм х о во р дсо н ү е. Хэр эв аятайх ан бо р лу у лаад юм бо лго о д ө гвө л танд бид х ар амж шангий нь го мдо о х гү й ө гнө гэж мэдээр эй! гэж шир вээ сах алт х элэв. -Ээ х ү ү х эд минь бо ло х гү й яах вэ. Эмээ нь яаж ийгээд цааш нь х ар у у лж л о р х ино гэж эмээгх ар иу лах ад, -Амьтан х ү нд мэдэгдвэл эвгү й юм бо ло х вий дээ. Одо о цаг гэдэг ту н зо вло нто й, ялих ялих гү йюмнаас х эр эгт о р о х о д амар х ан. Танай энэ х ү ү х эд зү гээр л х ү ү х эд байгаа даа. Су р гу у лийн х ү ү х дү ү д ч х эцү ү шү ү . То лго й дээр цах иу р х агалж мэднэ гэж то жго р ө вгө н х элэв. -Энэ у г нь айлын х ү ү х эд. Эцэг нь тү р цэр эгт татагдаад зү ү н х язгаар т байна. Гайгү й то мо о то й,то мо о гү й байлаа ч гэсэн яах вэ, гар ын до р юм. Үнэнийг х элэх эд ө влийн идшинд нь бо ло о д л су у лгачих сан юм л даа. -За х ө ө р х ий тийм байж. -Унтаж амар х ү ү х эд минь! До го о гу ай х о ймр о о р гу дас дэвсэж о р засав. Би до тр о о г бо дсо о р байлаа. Өглө ө бо со о д биаянчны майх анд о р о в. Тэнд шу у дайтай давсну у дыг давх ар лан тавьжээ. Пү ү гээ дэвсгэр ээ нэг талд нь х у р аасан байв. Яах гэж о р сно о ч мэддэггү й юм. Нэгэн у у тан до то р цайны нь х ийцбайв. Дээр ээ зу р аасан х ээтэй то м то м бо о р цо гну у д, кило х ү р эх гү й ү гү йтэй х атаасан го гцо о бо о в байв. Би юу ч авсангү й. Энэ ө дө р би ту йлаас их ө лсжээ. Эмээ надад цайны х ийц ду у ссан гээд бо о р цо г ч ө гсө нгү йХичээлдээ о чсо н бо ло вч би х о о лны ту х ай л бо дсо о р байв. Хичээлийн дар аа би ө лссө ндө ө ө ө р ийн эр х гү й аянчны майх ан у р у у о р жээ. Би х атаасан го гцо обо о в дө р вийг авч у санд явах даа идэх ийн ту лд х о ёр ыг ө вө р тлө ө д, ү лдсэнийг гэр ийн ар дээр тавьж х адгалав. Би у санд явлаа. Өнө ө х бо о вно о с зажилсаар явав. Тү ү н шиг сайх ан бо о внасаар аа ч идэж ү зээгү й шиг санагдана. Аар у у л шиг х атсан бо о в аман до то р минь тачигнаж, ар ай гэж дийлэн х азах ад минь ар ааны шү лс асгар у у лам сайх ан амттай байв. Би ө лссө н но х о йү х р ийн то м бу лу у мэр эх ийн адил, го гцо о бо о выг шү лсээ го о жу у лан байж идэв. Анх ны цас о р о о д у даагү й байлаа. Хо ёр эр гээр нь цас х ө всийсө н их го л у у р манан тату у лану р саж байв. Би го гцо о бо о во о идэж ду у стал бу дант алсын х язгаар у р у у х ар ж зо гсо в. Тэгээд у саа у тгаад явлаа. .Намайг ир эх эд До го о гу ай ү ү дэн дээр ээ ташаагаа ту лан зо гсо о д х илэн бадар сан нү дээрнамайг х ар ж байв. -Аа, му у ту р сага, Бо о вны х у лгайч! гэж тэр ээр саах алтын х эр ийн газр аас х ашгир ав. Би ө чү ү х эн х у лгана адил бү лтгэнэсээр о чло о . -Аа му у заяа нь о р х имо р ! Хо р мо йго о чир сэн шидэл! Хү ний х о о л мө р ө ө р ө ө цу слах гү й, басир сэн х ү нийг зү гээр байлгах гү й, х у р у у х у мсаа шу р гу у лна гэнээ! гэж тэр ээр бү р чанга х ашгир ч намайг дэр гэдээ о чмо гц бар ин авч дээлийн зах ан дээр ээс шү ү р эх эд би эгээ л нэг шилэндээр ээсээ базу у лсан но х о йн гө лө г шиг х ийд ө р гө гдө в. Энэ сацу у х эр эв жинчид ир ээгү й бо л юу / бо ло х байсныг бү ү мэд. Жинчид эмээг тайтгар у у лан, ар гадаж байж намайг тавиу лав. -За гайгү й, му у ту р сага чамайг. Хашр аах цаг ир нэ! гэж До го о авгай х элж, у у х илсаар су у в. Мар гааш о р о й нь намайг х ичээлээс ир эх эд До го о гу ай их эд х ө гжилтэй бо лсо н байв. Нададх о ёр шир х эг бо о р цо г аяганд х ийж ө гө ө д: -Цайгаа бу шу у у у ? Одо о чиний бичгийг х амт ү зэцгээнэ! гэв. Би гайх ан байж цайгаа у у жду у сав. -Но мо о авчир ! Бу шу у л! гэж До го о авгай ту шаах ад би х эдэн дэвтр ээ гар гаж ир эв. -Үзгээ гар га! Бич! гэж До го о гу ай ту шаагаад намайг дэвтр ээ гар гах лаар -Бич ингэж бич! гэж х эллээ. Би салганан чичир сээр бичиж эх лэв. Цэдэв би аянчны майх андо р о о д. гэж До го о гу ай ду у даж гар лаа. Надад энэ ү г х эдийгээр аймшигтай байсан бо ло вч би бичих ээс ө ө р яах билээ. -Бичив ү ү ? Юу гаа му у х ай х ар сан юм. Цааш нь бич!. бо о в х у лгайлсан нь ү нэн « Идэж байх адсайх ан байлаа.» Бич бич! Бич ээ, мо ншо о « Идэж байх ад сайх ан байлаа. Бар игдаж байх ад му у х ай байлаа» Бичив ү ү ? Алив х ар ъя гээд До го о гу ай миний бичиг у р у у бө х ийн х ар снаа, -За у нш! гэж ту шаав. Миний нү ү р у лайж, тийм гэх ийн ар гагү й у лаан юм бо лжээ. Гэвч биу нших аас ө ө р ар гагү й бо ло в. -Цэдэв би. аянчны майх анд о р о о д бо о в х у лгайлсан нь ү нэн. -Унш! у нш! -Идэж байх ад сайх ан байлаа гэнгү ү т би эх эр татан у йлж гар ав. -Унш! гэм! ү х сэндээ у йлсан ту р сага вэ. -Бар игдаж байх ад му у х ай байлаа. Миний нү ү р цар ай, ду у гар ч байгаа ду у г со нсо о д До го о авгай их эд сэтгэл х анасан бо ло лто йх ө х ө р ч гар лаа. Үү нээс х о йш, би До го о авгайн зу гааг гар гах амьтан бо ло в. До го о гу ай у йтгар ласан ү едээ,ө нө ө х ийг чанга ду у гаар у нших ыг надад ту шаана. Би ч у ншиж эх элнэ. Тэр битгий х эл нэгэн у даа, гаднаас х эдэн авгай дагу у лж ир ээд, -За та минь, манайх гэдэг айл нэг айх тар х у лгайчтай бо ло о д байна. Аянчны майх ан у х аж бо о вх у лгайлдаг х ү н чинь энэ шү ү дээ гэж намайг заав. Би ичиж у лайн до о ш шир тэх эд авгайчу у л над у р у у гайх сан мэт х ар цгаав. -Ху лгайлсан юм нь энэ байна. Шинэх эн х у лгайч бо ло о д гэр ийн ар дээр тавьчих сан байх лаарнь о лсо н юм гэж ө нө ө х гайт х о ёр бо о выг дээр ө р гө н х ар у у лснаа До го о гу ай, -Алив, тэр но м у нш! Миний бичү ү лснийг у нш! Бу шу у гэж ту шаав. Би дэвтр ээ гар гаж ө нө ө хгайт ү гнээс ичин, х о о ло йго о зангир у у лан байж у нших ад авгайчу у л бах аа х анатал инээлдэцгээв. Ялангу яа тэдний янцгаах мэт инээдэм ду ндаас, До го о гу айн инээд бү р чо нцго йр ч -Байг даа, нялх амьтныг! -Инээдтэй х ү ү х эд юм. -До го о чи ар ай дэндү ү шир ү ү дэж байна гэлцэнэ. Ингэж би До го о гу айн таних таних гү й х ү н бо лго ны ө мнө ичиж зо во н ө нө ө зү йлийг у ншдаг албатай бо ло в. Би ө шин у у р лаж эх лэв. Хэдийгээр нас минь бага, цу с минь шингэн ч гэсэн,ингэж амьтан х ү ний до о г бо ло х юу билээ? гэж бяцх ан гар ын х у мсаа шигдтэл зангидаж х ө мх ийгө ө зу у в.