ᠴᠡᠴᠡᠭ ᠤᠨ ᠲᠡᠮᠳᠡᠭᠯᠡᠯ ᠤᠨ ᠦᠷᠭᠦᠯᠵᠢᠯᠡᠯ 《ᠠᠪᠤ ᠴᠡᠴᠡᠷᠯᠢᠭ ᠲᠤ ᠣᠷᠣᠭᠰᠠᠨ ᠨᠢ》 ᠳ᠋᠊ ᠭᠠᠷᠮ᠎ᠠ .pdf

Цэцгээгийн тэмдэглэлийн ү ргэлжлэл 7 ду гаар сар ын 7 Удах гү й наадам бо лно ! Мө н го ё! Өчигдө р о р о й би ах эгч х о ёр то й х амт Сү х баатар ынталбайгаар явлаа. Ор о й чийдэн гялалзаад цэцгийн ү нэр х анх лаад ямар сайх ан байсан гэж бо дно о . Ёсто й нэг зу ны о р о й л байлаа. Өдийд юм бо л манай Баянго лд ү х эр ту галмө ө р ө лдө ө д, х ү ү х дү ү д шу у гилдан, эжий минь у лсу у дтай х амт х у р гаа ялгалцаад гэр тээ о р ж байгаа даа. Хаа ч юм бэ, талбайн нэгтээ со нин зар ж байснаас ах х у далдаж аваад « Пио нер ийнү нэн» со нингий нь намайг у нш! гэж ө глө ө . Би дү ү гээ тэр гэнд су у лгаад тү р ж явсан бо ло х о о р гар завгү й байсан бо ло вч авч тэр гэн дээр тавив. Дү ү ямар со нин мэдэх биш дээ до р х но о х у мх иад бар ьчих лаа. Тэгэх лээр нь би авч ө вө р тө өх ийх гээд у р даар тэнийлгэв. Гэнэт миний нү дний ө мнө со нин юм х ар агдсанд би гайх лаа. Энэ нь цагаан х алаад ө мсө ө д х у вин бар иад х о ниных о о х ашааны дэр гэд зо гсо ж байгаа Бо лдыгх ар аад би баяр лах / гайх ах х о сло в. Тэр их сандар сан юм у у яасан юм инээд х ү р мээр байдалтай зо гсо но . Цаана нь х о нины х ашаан дээгү ү р нэг х о нь Бо лдто й х амт заавал зу р гааавах у у лна гэсэн юм шиг то лго йго о чадлаар аа ө лийлгө н х ашаан дээгү ү р цу х у йж байв. -Хар аач ах аа, эгч ээ! гэж би ду у алдав. -Юу бо ло в? гээд эгч: -Таньдаг х ү ү юм у у ? гэлээ. -Нэг ангийн х ү ү х эд! гээд би сэтгэл нэг л х ачин бо лж: -Бо лд гэдэг юм. Миний найз л даа гэлээ. Бо лдын, со нинд гар сан нь со нин, сайх ан мө р тлө ө нэг л ёсо н биш юм шиг, у г нь тү ү ний о р о ндэмэгтэй х ү ү х эд л байвал илү ү сайх ан шиг, тэгтэл тэр эмэгтэй нь би байх ёсто й байсан шиг надад санагдаад бо лдо ггү й. Тэгээд Бо лд ингэж тэнд ажил тө р ө л х ийгээд амр ах чө лө ө гү йбайх ад би энд жар гал х ө ө гө ө д гү йж явдаг, ер нь юу бо лж байна гэж бо дло о . Ямар ч байсан ингэж су у ж бо ло мгү й санагдав. Тэгээд явах ад бэлтгэж эгчид: -Эгч ээ би х ар илаа! гэсэнд эгч ах х о ёр намайг гэнэт ингэж шийдсэнд гайх сан бо ло лто й. -Юу гэсэн ү г вэ, Цэцгээ. Наадам ү зээд явах гү й юү гэцгээв. Гэвч би тэдний ү гийг ду у лах ч ду р гү й байв. Бу шу у х ан л х ар ьж Бо лдто й адил ёсто й ажилч,сайн х ү ү х эд бо ло х ыг л х ү сэв. Наадам ү зэх гү й нь надад х ар амсалтай байсан авч би тэсэж то гто ж чадсангү й бо лсо н бү х явдлыг цө мийг яр иад мар гааш нь явах аар бо ло в. 7 ду гаар сар ын 1 3 Өнө ө дө р ер бу сын явдал бо лло о . Бо лдынх Цу у р айтын адаг ө ө д шинэ ну тагт бу у х ад манайх баснү ү ж тэднийх энтэй саах алт, айл бу у в. Манай х о т о до о о йр х о н айлтай бо лло о . Бо лд яасан их баяр ласан гэж санана даа. Эр тээр , х о то о с ир ээд юу бо лсныг цө мийг нь тэмдэглэх х эр эгтэйсанж. Намайг наадам ү зэлгү й х о то о с гэнэт ир сэнд эжий их гайх ав. Тэр намайг у р ьдынх аа г заншлаар тэвр эн авч ү нсээд: -Ох ин минь, яагаад гэнэт х ү р ээд ир ээв? Өнө ө наадам ү знэ гэсэн чинь яалаа? Цааду у л чиньсайн у у ? гэлээ. -Сайн! гээд би Бо лдо о с ду тах гү й саальчин бо лъё гэж х эр х эн шийдсэнээ гэр тээ о р о х завср ааээжийдээ яр ив. Ээж миний ду р тай х айлмагийг тэр х эн до р о о бэлтгэж аяганд минь х ийж ө глө ө . Намайгх о о лло ж байх ад над у р у у х ар ж их л юм бо дсо н байдалтай су у лаа. Чи тү р ү ү н нь о р о лдо о д дийлээгү й байж ах иад чадах бо л у у даа гэсэн шиг л намайг х ар на. Мар гааш нь би ах иад лө нө ө х ажилдаа о р ло о . Эх лээд бас л у р агшгү й загнаж эжийд зэмлү ү лж байсан. Хар ин о до о бо л сү р х ий бо лжээ. Би ө ө р ө ө саальчин бо лсно о о йлго о д байгаа юм. Эжий ч бас зө вшө ө р ч байгаа,ө дө р т би бар аг ар ав шах ам ямаа саачих даг юм чинь саальчин биш гэж х элж бо ло х у у ? Дар аа нь би Бо лдынд нэг ө дө р о чло о . Бо лд намайг о чих о д ямар их баяр ласан гэж бо дно о . Тэрнадтай у у лзаж х о ёу л эр вээх эй бар их гэж х ө ө гө ө д Баянго лын эр эг х ү р лээ. Тэнд су у ж со нино о яр илцав. Но го о ны ааг ү нэр тэж х ажу у д го л мяр алзан, тэнгэр цэв цэлмэг ёсто й сайх ан ө дө рбайлаа. Цэвэлмаа багш но днин бил ү ү , у р жнан бил ү ү энэ Баянго лыг зу р аад бидэнд авчир ч ү зү ү лсэн юм. Яг л тэр зу р аг шиг цэв цэлмэг тэнгэр тэй, но в но го о н байгальтай их го ё ө дө рбайлаа. Бо лд намайг байх гү йд х эр х эн у йдсанаа яр иад мө н эмнэг су р гах гэж х эр х эн о чсо н, Балдан ө ө р ийг нь эмэгтэй жаал гэж х о чилсо н бо ло н со нинд гар сны нь дар аа тэр х эр х эн ир жгар бар иад мө р ийг нь алгадах мө р тлө ө яагаад ч юм ө ө р ийнх ө ө р езинэн го ё ташу у р ыг бэлэглээд, сү ү лд эмнэг су р гах даа заавал цу г явна гэж амласан, тэр эмнэг су р гасан ө дө р Бо лдө ө р ийнх ө ө мо р ийг ү р гээж эмээлээ х ө глү ү лснээ цө мийг яр ьж х о ёу л инээлдэв. Би тү ү нд х о то д юу юу ү зсэнээ бас яр илаа. Бо лд х элсэн нь: -Танайх манайх х о ёр айлсан бо л.у р алдах юмсан. Чи лав му ндаг саальчин байх аа гэлээ.Миний х ацар у лайсан юм у у / яасан юм ө вдө х шиг бо ло о д би ичин до о ш то нго йв. Тэгээд х эсэг ду у гү й су у снаа, -Бо лд о о !. Би чамд нэг юм х элье гээд ер нь х ү н ү нэнч байх х эр эгтэй гэж Цэвэлмаа багшийнх аа зах идгийг санаж, тү ү нд ө ө р тө ө то х ио лдсо н бү х л явдлаа яр ив. Энэ бү х нийг Бо лдгайх сан янзтай со нсо о д су ү лд нь: -Еэ, тийм ү ү ? гэснээ -Чиний зө в. Ар гагү й гэж х ү лээв. -Би чамд ту сална. Тэгээд х о ёу лаа ёсто й му ндаг саальчин бо лъё. Тэр битгий х эл, би чамд то рнэх эх ийг х ү р тэл зааж ө гье гэсэнд би Бо лддо о х эмжээлшгү й их баяр лав. Ийнх ү ү х эдэн ө дө р ө нгө р сний дар аа гэнэт Бо лд, бид х о ёр ын аз бо лж, нэг до р айл бу у в. Ор о йх о ниных о о х ашааг бар иад х у р гаа х о ёр тийш нь ялгасны дар аа Бо лд бид х о ёр у у лзаж тэднийд о р о о д шагайгаар то гло ло о . Шагай шү ү р ч байснаа Бо лд гэнэт х элсэн нь: -Хү ү е Цэцгээ х о ёу л, мар гаашнаас эх лээд у р алдъя. Тэгэх ү ү ? Самбар гар гаад, тү ү н дээр ээБо лд, Цэцгээ гэж бичье. Өдө р ту там саасан сү ү нийх ээ х эмжээг х о ниных о о то о то й бичье тэгэх ү ү ? гэв. Би саалинд му у бо ло х о о р тэр тэй тэр гү й Бо лдо д х о жигдо х нь мэдээж л дээ. Гэвч биү зье гэж бо до о д: -Тэгье! гэж ду р тай зө вшө ө р ө в. Бид х о ёр то м зу заан цаасан самбар бэлтгэж тү ү н дээр ээ х о ёрнэр ээ бичээд мар гааш гадаа х адах аар то х ир ло о . 7 ду гаар сар ыт 1 4 Ур ьд шө нө юу бо лсо н гэж санана аа! Намайг шө нө у нтаж байтал но йр о н ду нд у лсу у д яр илцахшиг бо лло о . Бас нэг нар ийн ду у тай х ү н у йлаад ч байх шиг. Энэ ду у Бо лдын ду у тай ту н адилх ан байх лаар нь би цо чин сэр жээ. Гэр дү ү р эн у лсу у д шу у гилдан эмчид явах ту х айяр илцаад, Бо лд миний о р ны х ө л дээр су у чих сан у йлж байв. Тү ү нийг би х эмжээлшгү й ө р ө вдлө ө . Сэмээр х эн ө ндийж Бо лдын х анцу йнаас татаад: - Бо лд о о ! Чи яав? гэх эд минь миний о р ны ө мнө су у ж байсан ээжий байг гэж до х ио ө гө ө д: -Миний о х ин бо с! Бо лдын чинь ээжий нь гэнэт бие нь му у даад х ар иу гү й.гэв. Би тэр до р х но ох у вцаслалаа. Манай х о тынх о н энэ у чр аас манайд цу гласан юм байж. -Аль вэ? Го нго р о о ! Чи бар у у н ү х р ийн су у р ь у р у у явж ү з. Бага эмчийг аваад ир ! гэж аав ө ө рнэг х ү нд ту шаах со нсо гдо в. -Битгий х ий сандр аад байцгаа! Ер ө ө с сандр ах явдал алга. Тайван ү зэх х эр эгтэй. Алив та нарх ар ьцгаа. Хэр эг бо лбо л цө мийг чинь ду у дна гээд аав манай х о тын эмнэлгийн су вилагч нэг эгчийг: -Чи тар иа х ийсэн гэл ү ү ? гээд, -Су м у р у у х ү н яву у лчих сан. Удалгү й тү р гэн ту сламж ир нэ гэв. Бо лдыг би ар гадаж, -Битгий у йл! гээд х ацр ыг нь ар чаад ө р ө вдсө ндө ө дагаж у йлчих шах аад л байв. Ор о йх о н юу ч бо ло о гү й тайван байсан х эр нь энэ ө вчин ир эх ээр ээ ямар тү р гэн ир дэг юм! бэ дээ. Бо лдтайтгар сных аа дар аа: -Ээжий х у у чинтай юм л даа. Тэгээд тэр нь байнга ингэж зо во о до г юм гээд х ар их аар гар ах аднь би бас дагалдаж гар ав. Ээж нь о р о н дээр ээ цар ай нь цо нх ийн ту н му у байгаа байдалтай х эвтэж байлаа. Өмнө нь лаабар иатай, ө вө ө х ажу у д нь су у х нь цар ай нь х ар лаж миний нэгтээ ү зсэн гу у лин х ө шө ө шиг. нэг л анир чимээгү й байдалтай нь айдас х ү р мээр ээ! Эмээ бү гчим, аяар х ан амьсгална. Бидх о ёр ө лмийгө ө р ө ө гишиглэн ө вө ө гийн дэр гэд о чло о . Өвө ө бид х о ёр у р у у их л ө р ө вдсө н байр тай х ар снаа: -Та х о ёр у нт. Би х ө гшнийг сах ья. Сэтгэл зо во лтгү й гэж шивнэв. Гэвч бид х о ёр у нтсангү й.Өвө ө г ө ө р ий нь у нту у лах гэсэнд тэр ду р гү йцэж байв. Удалгү й эмч ир лээ. 7 ду гаар сар ыш 1 5 Хө ө р х ий Бо лдыго о би ө р ө вдө ө д бар ах гү й нь. Эмнэлгийн шар / тэр эг ир ээд эмээг аваад явах адө вө ө цу г явав. Тэр ө глө ө Бо лд, х у р длан о дсо о р бар у у н даваа давсан тэр эгний х о йно о с х ар саар ү лдсэн билээ. Тэгэх эд дэр гэд нь би яаж юу ч х ийж чадалгү й Бо лдто й адилх ан у йлсаарзо гсло о . Тэр дар у й л манай х о тынх о н цу глар ч Бо лдын х о нийг яах ту х ай яр илцав. Зар им нь нэгдэлдбу цааж ө гье. Тэнд ар гыг нь х айна биз гэнэ. Зар им нь цө мө ө р ө ө ээлжилж саая гэлээ. Тэгэх лээр нө гө ө х эсэг нь у у р лаж, юу ны чинь ээлжилж саах , ө ө р ийнх ө ө х у вийнх ыг дийлэх гү йядаж байх ад. гэнэ. Бо лд тэр цу глаанд су у ж байснаа гэнэт бо со о д, ааваас зө вшө ө р ө л авах гэж гар аа ө р гө в. -Бу ян ах аа. -Юу гээв? За х эл! гэж аав зө вшө ө р ө в. Тэр бо со ж зо гсо о д у р таар санаа алдан малгайгаао р о лдсо н х эвээр : -Хо нийг х энд ч битгий ө г! Би ө ө р ө ө саая. Надад. Надад. гээд миний нү д у р у у юм х элээчдээ гэсэн юм шиг ар гадан х ар аад: -Надад Цэцгээ ту сална! гэв. Энэ ү гэнд би х ичнээн баяр ласан гэж бо дно о ! Тэр до р х но о биү ср эн бо со ж: -Аав аа, Ту салъя би! гэж х ашгир ав. Хү мү ү с биднийг гайх ан х ар цгаав. Тэгээд ө ө р сдө ө мэдэж байгаа биз гэсэн шиг ду в ду у гү йбо лцго о в. Аав ч бас х элсэнгү й. Тэр над у р у у у у р тай юм шиг эвгү йх эн х ар аад у р у у лаа х азаж юм бо дно . Бо лд бид х о ёр ажилдаа о р о в. Үдийн х о нь ир сний дар аагаар Бо лд бид х о ёр х у вин аваад х ашаандо то р о р ло о . Энэ у даа ямар ч их бу дилсан гэж бо дно . Хамгийн эх лээд л нэг зу сгийг сааж байсан чинь гэв гэнэт тэр то нго чин эгэм у р у у минь тийр ээд явчих ад нь х у винтай сү ү гээ алдав. Бас нэг бо р нү дэн х о нь эвр ээр ээ нү д у р у у цо х ичих о в. Тэгэвч би ажилласаар л байлаа. Бо лд над у р у у баяр тайгаар то лго й до х ино . Гэвч тү ү ний нү дэнд нэг л сэтгэл зо всо н шинжбайгааг би о йлго о д л байв. Би гар ынх аа х у р у у г мэдээ алдтал саасан бо ло вч Бо лд бид х о ёр ү дийн сааман дээр х о нио цагтнь сааж ду у ссангү й, айлын авгайчу у л ир ж ту слалцав. Би Бо лдын сэтгэлийг х ө гжө ө х гэж их л ядна. Хо ёу л х ашааны гаду у р х ө ө цө лдсө н авч тү ү ний гү йж байгаа нь их л х ү нд байсан л даа.Ар гагү й л дээ. Ээжийдээ сэтгэл нь зо вж байгаа, х ө ө р х ий ээжий нь яаж байгаа бо л до о . Хо ёр х о но г ө нгө р ө х ө д бас л су р аг алга л байв. Тэр у йтгар тай бо лж, ажилдаа ч гэсэн х айнга бо лло о .Яаж Бо лддо о би ту сална. Яана, х ө ө р х ий Бо лд минь!