ᠲᠠᠪᠤᠳᠤᠭᠠᠷ ᠪᠦᠯᠦᠭ᠂ ᠰᠠᠢᠬᠠᠨ ᠰᠡᠳᠬᠢᠯᠲᠦ ᠡᠮᠴᠢ ᠶᠢᠨ ᠳᠠᠭᠤᠤ 1 《ᠠᠪᠤ ᠴᠡᠴᠡᠷᠯᠢᠭ ᠲᠤ ᠣᠷᠣᠭᠰᠠᠨ ᠨᠢ》 ᠳ᠋᠊ ᠭᠠᠷᠮ᠎ᠠ .pdf

Са йх а н сэтгэлт эмчийн ду у Энэ ү ест Ману у х ай гу р ван жаах ан х ү ү х дийг у сан х о о ло йн нү х энд о р у у лаад тэр нү х нийёр о о лд байх шалбаагт у гааж байлаа. Хү ү х дү ү д х у вцсаа тайлаад, нү цгэн байсан бо ло вч Ману у х айн зааснаар бу сдаас ичиж зо во х ыг х эдий нь мар тсан ту л, тэгж шавар шавх ай до то рх у тгалдах нь зу гаатай санагдан инээд алдацгаана. Ману у х ай ер нь ту н у р амтай байв. Дээр эмчдийн х эр эг бү тэж х ү ү х дү ү дэд заасан зү ггү й занюм у у , ү л бү тэх дэггү й ааш нь газар авч х о то д х ачин ө вчин дэлгэр сэнд тэр их эд баяр лана. « Юмыг яаж мэдэх вэ. Ингэсээр байгаад х ү ү х дийн х о тыг бү р эн эзлэх ч юм билү ү . Тэгэх лээрчинь аймшигт дээр эмчид х о тыг дө р вө н талаас нь дайр ч ө ө р ийн бо лго х юм бо л, ү нэх ээр Ману у х ай л х о тын дар га бо лно . Тэгвэл мө н го ёо !» Ингэж бо дсо н Ману у х ай х ү ү х дийг бо х ирзанд су р гах гэж ү нэн го ло о со о мэр ийж байлаа. Хү ү х дү ү дийг у снаас гар гаад Ману у х ай, х ар ах аас нү д х алтир ам шавх ай ду нду у р ту у члаа.Өө р ө ө бас ту у чиж, индү ү н гу тал, ү стэй малгай, х элх гэр то м х ү р мээ х ү р тэл шавар бо лго ж, нү ү р амаа шавар дан бу дав. Бяцх ан гу р ван жаалд у р д ө мнө нь о гт ү зээгү й энэ то гло о м A ү нэх ээр х ачин санагдсанбо ло х о о р ду у шу у бо ло о д л шавар / р у у дайр лаа. Тэгээд, Ману у х айг ду у р иан нү ү р амаа бу даж, гэдэс х о до о до ндо о х ээ тавин, х эдх эн х о р мын дар аа гэх эд, гах айн гу р ван то р о й шиг л амьтанбо лсо н байв. Ману у х ай тэднийг шавр аас гар гаж, х о т у р у у о р ж ир ээд, ту н саях ан шү р шигч машин лу тх ү чтэй у сан цацр агу у даар аа цэвэр лэж то лийлго со н цэвэр гу дамж дээгү ү р шавар шавх айн мө р гар ган явлаа. « Тэр гу р выг о до о х о т р у у яву у лах х эр эгтэй. Гэр о р о ндо о о чиж, шавар шавх айдто гло х ыг бу сдадаа зааж ө гье» гэж Ману у х ай шийдэв. Гах айн гу р ван то р о й шиг тэр гу р ав нү цгэн х ө лө ө р ө ө гу дамжийг бо х ир ду у лан, му у х ай х ар мө ргар гасаар гэр р ү ү гээ гү йлээ. Ману у х ай тэдний х о йно о с х ар ж баяр лан х эсэг зо гссо но о яваад ө гө в. Одо о тэр , ө ө р х ү ү х эд х айж эх эллээ. Тү ү нд х у вцсаа у р ах ду р тай жаал л х эр эгтэй байв.Тийм жаалыг о ло х о д амар х ан л даа. Даашинзных аа х анцу йг х адаасанд о гло татсан юм у у , эсвэл, ө мдө ө у р сан жаал л таар алдвал гү йцээ шү ү дээ. Тэгтэл санасан ёсо о р нэг жаал о х инцир кийн х ажу у талын сандал дээр су у ж байлаа. Тэр о х ин х ө лө ө у нжу у лан су у гаад х ү ү х элдэйнийх ээ дээлийг тайлж байв. Яг тэгэх эд дэр гэд нь Ману у х ай о чсо н байлаа. Ману у х ай о х ины гар аас х ү ү х элдэйн дээлийг авч; Л -Хо ёу лаа энэний то вчийг авч чу лу у н дээр тавиад х агалж ү зэх ү ү ? гэж найр сгаар асу у в.« Хү ний юмыг ду р мэдэн авдаг ямар х ачин амьтан бэ!» гэж тэр о х ин бо дсо н бо ло вч, найр сгаар асу у сан ү гэнд нь баяр лаад -Тэгье! гэж ду р тай зө вшө ө р ө в. Тэгээд х о ёу лаа х эзээ язааны найз шиг х ө тлө лцө н замаас гар аадчу лу у о лж то вчну у дыг нэг нэгээр цо х иж х агалж гар лаа. -То вчин до то р чинь юу ч байдаггү й юм байна. Хо ёу лаа нэгэнт то вчий нь х эмх элсэн юм чиньо до о дээлий нь у р ж ү зье. Ёав до тр о о с нь го ё юм гар ах байх гэж Ману у х ай санал гар гав. -За тэгье! гээд о х ин х ү ү х элдэйнийх ээ дээлийг ө глө ө . Ману у х ай ч тү ү нийг нь авч тэр до р ньх о ёр х эсэг бо лго в. Гэвч дээлнээс юу гар ах билээ дээ. -Одо о х о ёу лаа миний х ү р мийг у р ж ү зье. Тү ү н до то р юу ч байж мэднэ гэж Ману у х ай х элэв. Ийнх ү ү дээл х у вцас у р ах нь жаах ан ту сгү й ч гэсэн, со нин санагдсан бо ло х о о р тэр о х инМану у х айн х ү р мийг элбэн у р ав. Дар аа нь Ману у х айн малгайг эвдэх гэж баах ан но цо лдо о д бо ло х гү й бо ло х о о р нь ө ө р ийнх ө өө мсө ж явсан шинээс шинэ цагаан шаах айны у лыг санжигну у лж но х о йн х эл мэт х ө лө ө цу х у йлгалаа. Ер нь у р ж эвдэж то гло х гэдэг их со нин зү йл бо ло лто й. Тийм бо ло х о о р мань о х ин их эду у р ласан маяг ү зү ү лж, но х о й ар х ир ах шиг х адаасан шү дээ цу х у йлгасан шинэ шаах айгаар аа газар алгадан, бар аг чар май нү цгэн шах у у амьтан бо ло о д гэр р ү ү гээ гү йн о до в. Ману у х айинээсээр ү лдлээ. Яг энэ ү ед аюу лаас х амгаалах газр ын дар га Чагнаа, эмч Жар гал бо ло о д бас бу с х ү ү х дү ү дх о тыг нэлд нь х ар ж чадах то м ду р ан авайн дэр гэд су у гаад ү л мэдэх амьтныг х ар ж байлаа. -За ямар байна? Ману у х ай мө н ү ү ? гэж Чагнаа эмчээс асу у лаа. -Мө н л юм шиг байх юм даа. Гагцх ү ү малгайгү й, х ү р эм нь A у р анх ай, тэгээд шавар шавх ай,х о г бу р таг бо лсо н амьтныг / таних ад х эцү ү л байна гэж Жар гал х элэв. -Мө н ч байсан, биш ч байсан, дайр ч о чо о д бар ья гэж х ү ү х дү ү -дийн нэг нь санал гар галаа. -Тэгж бо лно . Гэх дээ х о лдо о гү й дээр нь бар их нь мө н гэтэл эмч « Би о чо о д ү звэл яасан юм бэ?Би Ману у х ай байсныг х ү ү х элдэй бо лго ж эмнэсэн юм бо ло х о о р эр х биш миний ду у г со нсо о д.» гэх эд нь Чагнаа: -Зө в! Тэгээд ямар санаатайгаа эмчид х элэг. Эмч ч гэсэн х элү ү лж авах ыг бо до х х эр эгтэй. Бидзу гтаах бү х бо ло мжийг х аана. Хар ин та л бар ьж авах ыг бо д, за бу шу у х ө дө лж ү з! гэлээ. Эмчийг х ээр алаг мо р индо о мо р до ж х о тын гу дамжаар аль х ө дө лгө ө н багатай газр аар ер гү ү лсээр цир к х ү р ч о что л Ману у х ай цаашид юу х ийх ээ бо до н зо гссо о р л байлаа. Тэгээд гэвгэнэт мо р ин тө вө р гө ө ний чимээ со нсо ж у х аан алдталаа айгаад зу гтав. Тү ү ний гү йх нь даанч х у р дан. Ид шидийнх ээ х ү чээр То р то г-бу р таг тү ү нийг тийм х у р дан бо лго жээ. Ману у х ай ар ван гу дамжийг ганц х о р мын зу у р х ар айн ө нгө р ч дах иад таван байшингийнх ажу у гаар нисэх мэт х у р длаад, у сан х о о ло йны нү х ээр о р ж зу гтах аар шу р гатал, -Ману у х ай! Миний х ө ө р х ө н Ману у х ай намайг х ү лээгээр эй! гэх энх р ий зө ө лх ө н ду у г о лжсо нсло о . Жар гал эмчийн тэр ду у Ману у х айн тар х инд байсан му у му у х ай бү х нийг зайлу у лсан мэт тэр до р о о но мх о н бө гө ө д х ү лцэнгү й амьтан бо ло н зо гсло о .