1. ᠦᠦᠷ ᠢᠶᠠᠷ 《ᠠᠪᠤ ᠴᠡᠴᠡᠷᠯᠢᠭ ᠲᠤ ᠣᠷᠣᠭᠰᠠᠨ ᠨᠢ》 ᠳ᠋᠊ ᠭᠠᠷᠮ᠎ᠠ .pdf

1 .Үү рээр Хү йтэн салх и ү лээсэн жих ү ү н х ү йтэн ү ү р ийн ид х ар анх у й ду нду у р бу у тасх ийж х авийнамьтныг цо чо о в. Энэ нь цагааных ан о р ж ир сэн х эр эг юмсанжээ. Тэр гэл сар тэр ү ү х эн у у лын чанадад далд о р о о д, мар ал мичид цэнх эр тэнгэр ийн бар у у н этгээд тийш гу дайжээ. Хар анх у йн ду нд о гтх о н ч чимээгү й байсан гэр т нэг х ү н зу л асаав. Энэ гэр эл ид но йр о ндо озү ү дэлж байсан жаал х ү ү г гийгү ү лжээ. Хү ү гийн ээж зу лын дэр гэдээс х о лгү й зайлан зо гсо ж, дээлээ мө р ө н дээгү ү р ээ нө мө р снө өх ү ү гийнх ээ дэр гэд о чиж: -Бо с бо с, миний х ү ү ! гэж зө ө лнө ө р ду у дав. Хү ү ү лгэр ийн ер тө нцө д аль х эдийн нисэн о до о д сайх ан цэцгү ү дийн ду нд х айр т пар тизанааваа даган инээд х ө ө р тэй гү йж явна гэж зү ү длэн байв. Гэнэт бу у н ду у наас х ү ү цо чин давх ийж сэр жээ. Энэ сацу у тэдний х аалгыг нэгэн ү л таних х ү нд амьсгаатай х ү н балбажэх эллээ. Ээж нь “Чимээгү й“ гэж амаа дар снаа: -Хэн ч байж бо ло х юм шү ү . Миний х ү ү ө ндийж х у вцасла! гээд A ө ө р ө ө ү ү дний зү г о йр то в.Хү ү о р но о со о го дх ийтэл су гар ан / гар аад х у вцсаа ө мсө ж, “Дайсан байж мэднэ!“ гэж бо до н тү ү нтэй ту лах ын ту лд юу ны ө мнө у р ьд бэлтгэсэн зэвсгээ гар гав. Энэ нь х у р цаас х у р ц то мх адаас, х о ёр цагаан чу лу у , бас нэг чавх байлаа. Ээж х аалгаа о нго йлго х о о р зэх эж х ү ү чавх андаа чу лу у гаа сайтар о нилж авлаа. Хаалганытү гжээ му лтр ан х ү н о р ж ир сэн нь нү д х альтир маар байв. Хү ү тэр х ү нийг у даан ажиглан х ар снаа сая л ааваа мө н бо ло х ыг мэдэж: -Аав аа! гэж у х асх ийв. * * * Пар тизану у д цагааных антай шир ү ү н ту лалдаан х ийжээ. Даанч х ү ч бага, зэвсэг х о мс байсанту л мэгдэн у х ар ч зо гсо лтгү й шу у р ган гал нээлцэн дайтсаар эр элх эг зо р игийн гайх амшгийг ү зү ү лээд эр гэн ир жээ. Эр гэж ир эх нь ч бас тэдний мэр гэн ар гу у дын нэг байсан бө гө ө д артийшээ х эл мэдээ х ү р гэн тэнх эр ч аваад, их х ү чээр эр гэж дайсныг ү нсэн то вр о г бо лго но гэж яр илцжээ. То лго йго о цагаан юмаар бо о со н аав нь сэтгэл зо вмо о р тайван су у ж эд бү гдийгяр их ад нь дайсан о йр тсо ны до х ио мэт бу у н ду у ү е ү е нү р гэлэв. -Ээж нь ө р ө вдсө нө ө с у йлчих аад, ну лимстай нү дээр аавынх нь зү г энх р ийлэн х айр лаж х ар аад: -За Зо р игт минь, о до о яадаг билээ дээ. Өнө ө дайсну у д чинь о до о х о н ир ээд чамайг минь аваадявчих юм биш байгаа даа! гэж санаа алдан х элэв. Аав х алу у н цай х эд о о чсо но о х элсэн нь: -Сэтгэл зо во лтгү й. Бид нэгэнт бү слэгдсэн. Одо о ямар бо ло вч ар тийш нь х ү н яву у лж бичигх ү р гү ү лэх х эр эгтэй. Тэгээд эндээ х амгаалалт х ийж дайсантай нэг х о ёр х о но г бо ло вч нэгийгээ ү зэлцээд авах х эр эгтэй. -Аав та юу нд то лго йго о дааву у гаар бо о со н юм бэ? гэж Баатар й х ү ү асу у в. / -Хө х у у лын тэнд манайх ан дайсан цэр эгтэй ту лалдсан юм. Хү ч тэнцү ү гү й мө р тлө ө . гэжяр их гэтэл аавынх нь таних х ү н о р ж ир эв. Тэр х ү н ү ү дний тэнд у у х илан зо гсо но . -Зо р игт о о ! Яар авчлах х эр эгтэй бо лло о . Бид Галтын ө вө лжө ө нд цу глах аар шийдсэн. Хү няву у лах ту х ай ту н яар авчлан яр илцах гү й бо л бо ло х о о байлаа. Чи х ү ү гээ авч о чих х эр эгтэй шү ү гэж тү ү ний амьсгаадан х элэх эд ну тгийн ар д Дамдин гу ай бо ло х ыг сая л Баатар танив. Аав ньэнэ ү гийг со нсо о д яар ч гар лаа. -Чи нэг аягах ан шө л у у чих аад явах юм биш ү ү гэж ээж нь гу йх мэт ду у гар ав. -За тэгье. Тэгээд бү гдээр ээ явцгаая! гэж аав нь ээж у р у у нь х ар ан х элээд Дамдин гу ай у р у у : -Та нар явцгааж бай! Хэдэн мө чийн дар аа бид тэнд бэлэн! гээд су у в. Удаан х у гацааө нгө р сө нгү й ээжийн х ийсэн шө л бэлэн бо ло х о д тэд х о о лло о д мо р до в. Но мин цэнх эр о гто р гу йд ө глө ө ний нар мишээв. Нү дний х ар аа х ү р эх алсын алсад тал ну тагцэлийн у х аан до вын х алзан зу лай дээгү ү р дайсны цэр гийн мо р ьто й х ар у у л явах нь бо лжмо р ын ү ү р эн дээгү ү р х о мх о йго о р эр гэх мах чин элээ мэт ажээ. Галтын ө вө лжө ө х ад цо х ио то й ө ндө р у у лын ө вө р дээр ээ о р шдо г. Нү дэнд танил, сэтгэлдду лаан санагдах пар тизан ах нар ө вө лжө ө ний ну у ц бу ланд гал тү лцгээн зар им нь х о о л у нд чанаж, нө гө ө нэг х эсэг нь бу у гаа ар чин нийтээр ээ чимээгү й бө гө ө д наму у н х о о ло йго о рх у вьсгалын ду у г аялцгаах нь х эний бо ло вч сэтгэлийг х ө дө лгө нө . Пар тизан о тр ядын дар га бу т мэт сах алтай ө вгө н ах Баатар ын ээжтэй мэндлэв. Дар аа ньБаатар ыг тэвэр ч сү р х ий гэгч нь шир тсэнээ: -Тэр жил биднийг х о шу у ны но ёнто й нэгийгээ ү знэ гэж анх о тр ядад явах ад байсан жаах ан х ү үийм то м эр бо лсо н гэж ү ү гэснээ ү нсэж: -Баатар чи у дах гү й пар тизан бо лно . Чи их ү йл бү тээнэ. Одо о п х эдтэй вэ? / -Ар ван нэгтэй гэж Баатар х ар иу лав. -Ёсто й сайн х ү ү , чамд бид итгэж бо ло х юм байна гэв. Сү ү лийнх нь ү гийг Баатар о йлго со нгү й гайх ан х о цр о в. Пар тизан ах нар цу глар ан до то гшо р цго о х о д Баатар ч бас аавынх аа гар аас бар ин тэднийг даган о р ло о . Өвө лжө ө ний х о йд талаар дамжин агу й у р у у о р до г аль х эдийний заншсан замтай юм. Энэ ө вө лжө ө г то м элгэн х адандту лган бар ьсан ту л дээр ээс нь х ар сан ч мэдэгдэх гү йгээр юмсанжээ. Агу йн му х ар бу ланд гал тү лж, тэнд х о ёр гу р ван х ү н су у х нь мө н л пар тизану у д байна. Шинээр о р ж о чигсо д дү р элзсэнгалыг то йр о н су у х ад аав нь тэр х о ёр ыг тү лх эж: -Та х о ёр эндээ х ү лээж бай! гэж Баатар ыг ээжтэй нь о р х ио д ө ө р ө ө пар тизану у д тийш о чло о . Тэд бө х ийж нам ду у гаар ямар нэгэн юмыг шивнэцгээнэ. Тэдгээр ну у ц ү гсийн ду ндаас: “Пар тизан эцгийн х ү ү пар тизан байх нь зү йтэй биш ү ү ! Энэ даалгавр ыг тэр х ү ү заавалбиелү ү лнэ“ гэсэн ү г чангаар со нсо гдо но .