3. ᠲᠣᠭᠯᠠᠭᠠᠮ 《ᠠᠪᠤ ᠴᠡᠴᠡᠷᠯᠢᠭ ᠲᠤ ᠣᠷᠣᠭᠰᠠᠨ ᠨᠢ》 ᠳ᠋᠊ ᠭᠠᠷᠮ᠎ᠠ .pdf

3 . То гло о м Энэх эн мө чө ө с эх лээд л Цэцгээ, Санаа х о ёр аав ээжийн \ о р о нд х эр х эн х ү ү х эд маллах х эцү үх ийгээд, х эр эв то мо о то й байж гэм, х ү ү х эд байх шиг жар галтай юм ү гү й гэдгийг амсаж о йлго ж эх элсэн юм даа. Ямар нэг ү л бү тэх амьтан аав ээжийг нь, то м чигээр нь су р гу у лийн 2ду гаар ангийн су р агч, цэцэр лэгийн жаал бо лго ж о р х ижээ. Тэгээд тэд, яг л ө ө р сө д шиг нь зантай х ү ү х дү ү д бо лжээ. Аав нь бо л, эр эгтэй бо ло х о о с биш Санаатай яг адилх ан, ээжту р анх ай бо ло х о о с биш Цэцгээтэй адилх ан зантай х ү ү х эд бо лж дээ. Ням гар игт Цэцгээ, Санаа х о ёр их ажилтай ө нжлө ө . Аав, ээж х о ёр нэгэнт гадаа то гло о мынталбайд бяцх ан х ү ү х дү ү дтэй то гло х о о р явсан бо ло х о о р тэдний цэцэр лэгийн х у вцас, су р гу у лийн нь бэлтгэлийг х ийх гэж тэр х о ёр их эд ядр ав. Эх лээд Цэцгээ, шавар шавх ай бо лсо н гу тлыг нь янзалж то со лж тавиад, ээжийн чер нильбо лго со н даашинзыг у гааж дэлгэснээ аавын у р т шалбу у р ө мдийг индү ү дэх ээр автал до тр о о с нь ө дий тө дий чу лу у , шалан дээр у нав. Тэгсэн чинь, аав яг л Санаа шиг, элдэв чу лу у гаарх алаасаа дү ү р гэж явдаг х ү ү х эд бо лсо н юм байжээ. Нэгэнт аав, ээжийн о р о нд Цэцгээ, Санаа х о ёр бо лсо н юм бо ло х о о р тэр бү х нийг цэвэр лэх гү йбо л яаж бо ло х вэ. Гэр о р о н янзалж, х о г шо р о о ар илгаад, бас шалаа у гаан, то о со о ар чих зэр гээр ганц бү тэн сайнд ядар тлаа ажил х ийгээд тэр х о ёр бас гадаа то гло о д ө лссө н бо ло в у угэж аав, ээж х о ёр ыго о х о о лло х о о р ду у длаа. Тэгтэл ямар , амьтад ир сэн гэж бо до ж байна. Мө нө ө х ө н ө мссө н го ё у лаан цу ваа ээж нь ягго ло о р нь цу у татаад у р чих сан, х о ёр гар таа у р алдааны ту г дэр вү ү лэх адил бар ьсаар ир дэг байна. Хар ин аав, у сан х о о ло йны нү х эн до то р бу садтай х амт но цо лдсо но о с то лго й ү с ньшо р о о бо ло о д, ө р ө ө сө н ө мдний нь ө вдө г бас цу у р чээ. Гэтэл энэ бү х эн яая гэх эв, х амгийн го л нь ээж, о х идо о со о их эд айх бо ло лто й, ар даа нэг юмх ичээнгү йлэн ну у жээ. / -Наадах чинь юу юм бэ? Алив ү зье! гэж Санаа ээж р ү ү гээ дө х лө ө . -Миний юм! х эмээн ээж гэдэр гээ х о ёр алх ам у х ар сан бо ло вч шалан дээр нэг юм тар няр х ийнчимээтэй у нав. Үзвэл Санаа, Цэцгээ х о ёр ын ту н саях ан, х эдх эн х о но гийн ө мнө жаах ан х ү ү х эд байх даа их эд ар гилж гамнаж то гло ж байсан х ө ө р х ө н х ү ү х элдэй нь х ө л гар аар аа салаад х эвтэжбайна. Тү ү нийг х ар аад Санаа ө ө р ийн эр х гү й у йлав. -Миний х ө ө р х ө н х ү ү х элдэй « Йй, ий» гэж ир ээд л то м бо лсо н гэх эд гайх маар ду у гар гажбайгаад у йлав. Тэгэх эд ээж, гэмшсэн янзтай зо гсо н, х ар ин аав, яг л Санаагийн багынх шиг х у р у у гаа х ө х сө ө р х ар ж байна. -Хайр ан то гло о м!. Одо о яая гэх вэ дээ гэж Цэцгээ х эмх эр сэн х ү ү х элдэйг авч зайлу у лаадшалаа цэвэр лэж гар ав. -Би ду гу й авна гэж гэнэт аав х у р у у гаа х ө х ө х ө ө бо лио д х элэв. -Ямар ду гу й? -Унадаг ду гу й. Хү ү х дү ү д гу р ван ду гу йтай х ө ө р х ө н ду гу йгаар то гло со н. Би бас тэгнэ! гэжэгээ л Санаагийн багынх шиг аав зү тгэж байна. -Өнө ө дө р яр шиг. Сү ү лд авъя гэж Санааг х элэх ээр аав шалан дээр ө ө дө ө х ар ан у наад сах лаашө р вө лзү ү лэн, х о ёр х ө лө ө р ө ө шалыг бө мбө р дө ж гар лаа. Тэгээд бас то м, то м ну лимс ду слу у лан х ана цу у р айттал о р ило х ыг яана. Хэр эв тэгж бар х ир ааду дсан бо л лав гадаа айлын х ү н о р ж ир ж бө ө н шившиг бо ло х байсан ту л Цэцгээ эгч бу шу у х ан ар гадав. -За битгий тэг! Бид х о ёр о до о х о н ду гу й авч ө гье гэх члэн ар гадан бас х о о лны шү ү гээнээс нэгэнто м алим ө гч байж аавыг ду у гү й бо лго в. Тэгээд до р х но о гү йж дэлгү ү р ээс х ө ө р х ө н ду гу й авчир лаа. -Оо ёсто й го ё! ү ү гээр чинь то гло о д байдаг х эр эг гээд аав сэтгэлийнх ээ х ө дө лгө ө нийгдийлэх гү й гу р ван у даа дэвх р эн шал до р гио го о д, нэгэнтээ бас « у р а» х ашгир ч ду гу й у р у у дайр лаа. Тэгтэл юу бо лсо н гэж санаж байна. Нэг х ар сан чинь ээжийн у р у у л газар х ү р тлээ « су насан» байв. Их эд у у р ласан байр тайу лайгаад, мө нө ө х ө н жигтэй у р т су насан у р т у р у у л, о до о х о н у йлах гэж байгаа х ү нийх шиг х ачин бо лжээ. -Хү ү е ээж, яаж байгаа нь энэ вэ? гэж Санаа ду у алдана. -Та нар аавд бо ло х о о р ду гу й авч ө гө ө д надад бо ло х о о р . гэснээ ээж « Ий» гэж чангаар у йлав.Хо ёр о х ин энэ у даа цө х ө р сө н янзтай бие бие р ү ү гээ х ар лаа. -Би тэгвэл, дө р вө н ду гу йтай гу тал авна! гэлээ. -Юу ны чинь дө р вө н ду гу йтай гу тал! гэж Цэцгээ ду у алдав. -Яагаав, зу н, ө вө л, х эдийд ч гэсэн х ө лдө ө у глаад гу лган то гло ж бо лдо г ду гу йтай. гэх эд нь -Тэр чинь их ү нэтэй. Нэгмө сө н бү гдийг нь авч бо ло х гү й шү ү дээ сү ү лд авъя гэж Санааар гадав. Тэгэвч ээж, бар аа х у р аадаг х о нгил у р у у у у р лан о р о о д, х о о л ч идэх гү й цай ч у у лгү й Цэцгээ,Санаа х о ёр ыг ү нэх ээр зо во о со н бо ло х о о р авч ө гө х ө ө с ө ө р ар гагү й бо ло в. Яг энэ ү ед мө нө ө х ду гу йн дээр ээ су у гаад аав, баах ан х ү ү х дү ү дээр тү р ү ү лэн их л х ө гжилтэйто гло ж байв. Энэх ү ү шинэ ду гу йг у наж ү зэх гэсэн х ү ний то о до р х но о дар у й ар ав гар аад явчих лаа. Эх лээд, нэг давх р ын х ү ү х дү ү д у х аж ү зсэнээ, дар аа нь таван давх р ынх , эцэст бү х айлын жаалу у д жижиг х ө ө р х ө н гу р ван ду гу й у насан гайх маар то м х ү н дээр цу глаж, ө ө р ийг ньх эдэн у даа цааш тү р ж гү йснээ бу лаацалдан авч зайлав. Хар ин аав х о йно о с нь х ө ө цө лдсө ө р о дло о . Тэгээд тэдэнтэйгээ нийлэн ө нө ө х ду гу йгаар аа ө дө р жин то гло сны эцэст юу бо лсо н гэжса-нана. Тэр ду гу й эзэнтэйгээ х амт, ө глө ө х ө н аавын то гло ж х у вцсаа шо р о о дсо н у сан х о о ло йн нү х энд х эдэн у даа у наж аав мө р ө н дээр ээ нэгийг су у лган байшин то йр ч давх их зэр гээрү зү ү лж байгаа юм шиг у р агш жийсэн ө вдгө н дээр ээ х о ёр жийсний эцэст, х о йд засмалын у р у у чар гаар гу лсах адил бө ө нө ө р ө ө ду гу йн дээр ээ шаваар алдан нэгэнтээ бу у ж ү зье гэсэнд энэсанал бү гдэд таалагдсан у чир ду гу йгаа х ө тлө н то гло о мын талбай р у у гү йлдэв. / -Ёсто й го ё, о до о бү гдээр ээ х энээр ч тү лх ү ү лэх гү й энэ гу лгу у р р у у бу у на. Алив минийх о йно о с!. гэж аав их эд баяр тайгаар х элээд бу сдыг дагу у лан гу лгу у р ын тө мө р шат ө ө д пижигнэтэл гү йн гар ав. Аавын х элсэн ү г бү гдэд таалагдсан у чир тэр х авийн о ло н х ү ү х эдбү дү ү н нар ийнаар аа шу лганалдан авир цгаав. -За х ө дө ллө ө шү ү ! Бү гдээр ээ су у сан у у ? гэх аавын ду у дээр дээр ээсээ шаваар алдан су у сано ло н х ү ү х дийн до р о о с ар ай ядан ду у лдлаа. -Хө длө ө р эй, х ө длө ө р эй! Нэг, х о ёр , гу р ав аа!. гэтэл х ү ү х дийн о во о р о лдо о н ду ндаас ду гу йных ях атнах эвгү й ду у у йлах мэт ду у лдсанаа у р агш х ө дө лж х ар х у р даар аа газар бу у х даа дээр ээ байсан жаалу у дыг тар аан шидэв. -Аа ёсто й му ндаг. гэж аав шо р о о го о гө вө н бо со о д х ар тал юу х ар агдсан гэж санана. Саях андэлгү ү р т шинээр байсан ө нө ө х ду гу й, аль гар игаас ир сэн юм бо л гэмээр нэгэн то м бө ө н тө мө р бо ло н х эвтэж байв.