ᠬᠤᠶᠠᠳᠤᠭᠠᠷ ᠪᠥᠯᠦᠭ 1 《ᠠᠪᠤ ᠴᠡᠴᠡᠷᠯᠢᠭ ᠲᠤ ᠣᠷᠣᠭᠰᠠᠨ ᠨᠢ》 ᠳ᠋᠊ ᠭᠠᠷᠮ᠎ᠠ .pdf

Хо ёрду га а р б ү лэг Ману у х ай о лзло гдо в. Ману у х ай зу гтан о дло о . Үнэх ээр аймшигт х эр эг х ийсэн мэт тү ү нд санагдан, шү гэлтэйжаалаас амь зу лбан зу гтав. Тү ү ний чих энд шү глийн до гшин ду у у дтал со нсо гдсо о р л байлаа. Тэр , х о тын о р о н су у цны ду нду у р баах ан гү йж, дар аа нь явж байсан цах илгаан тэр эгний ар аасзү ү гдэн, х о тын зах ад гар аад о й у р у у о р о в. Мо дны гү нд, тайван чө лө ө тэй бө гө ө д Ману у х ай х о жу у л дээр су у ж амр ав. Ийнх ү ү эзгү й х ээргар сан нь Ману у х айд таатай байлаа. Ер нь Ману у х ай х ээр ийн зэр лэг амьдр алд их дассан бо ло лто й. Тийм ч у чр аас элдэв шу у гианаас х о л, эр дэм но м гэж шах ан шаар дах х ү нгү й газарМану у х ай сайн амар ч авъя гэсэн шиг но го о н дээр тэр ийн х эвтлээ. Тэгээд у насан чигээр ээ у нтаж о р х ив. Хичнээн цаг у нтсаныг бү ү мэд. Нэг л мэдэх эд аймшигт / нэгэн амьтан тү ү нийсү вээ у р у у ө вдтө л ёвр о н сэр ээв. Но йр нь ту н их х ү р ч байсан бо ло вч Ману у х ай ар ай гэж х ү члэн ө р ө ө сө н нү дээ нээв. Тэгтэл юу х ар агдсан гэж бо дно . Тү ү ний ө мнө , тө мр ө ө р х у ягласан,го зго р тө мө р малгайтай нэгэн аймшигт амьтан зо гсо ж байв. Тэр амьтан яагаад ч юм, ө р ө ө сө н нү дээ то м гэгчийн х ар дааву у гаар дар ан бо о ж, бү сэндэз то м илд, х эд х эдэн х у тгасанжигну у лаад, у у р га шиг у р т жадаар аа Ману у х айг х атган ү зэж байна. Ману у х ай тэр до р о о л ү ср эн бо сло о . Малгай нь х ө сө р у наж, даах ир ч шир элдсэн сү р эл мэт шар ү с нь их айс-наасбо лж ар зайлаа. -Ална, х ядна! гэж тө мө р мэт х ү йтэн х ах ир ду у гаар х ар аагаад тэр амьтан жадаа го зо лзу у лано йн гү н у р у у явах ыг ту шаав. Ингэж Ману у х ай, Тү н тү н-пин пан х эмээх аймшигт дээр эмчинд бар игдлаа. Ойн гү нд, дээр эмчдийн су у даг о во о х о й байв. Тэр о во о х о йн гаду у р х о г но вш х ө глө р нө . Ойндээр эмчид дө р вү ү лээ ажээ. Тэдний то лго йло гч нь То р то гбу р таг х эмээх нэр тэй бө гө ө д бие жаах ан бо ло вч до гшин шир ү ү н х ар цтай юм. То р то гбу р таг ямар ч амьтан бо лж х у вир ч чадахид шидтэй. Тийм бо ло х о о р дээр эмчид тү ү нээс их эд айх ту л ү г ду у гү й х элснийг нь биелү ү лнэ. Л Үлгэр т гар даг гу талт му у р ын дү р тэй ту н ч адилду у нү ү р цар айтай дээр эмчнийгХалх айбалх ай гэнэ. Тэр бо л маш их аймх ай бө гө ө д о во о х о йно о со о таван алх ам ч х о лдо ж эс чадна. Хар ин Хо йр о г-но йр о г х эмээх дээр эмчин бо л идээд л у нтаад байх ду р тай юм. Хэр эв у нтсан лбо л заавал иднэ. Аа х эр эв идсэн л бо л заавал у нтана. Тэр бо л о йн гү нд х эвтшиндээ байгаа баавгай шиг но йр мо г бө гө ө д ту йлын залх у у нү дтэй.Хар ин Ману у х айг ту у ж аваачсан Тү н тү н-пин пан бо л зэр лэг бө гө ө д ямагт эвдэх ну р аах эсвэл тү ймэр дэх тү йвээх ийг х ү снэ. Яр их даа х ү р тэл х эн нэгийг байлдаанд ду у дсан юм у у зо до о нцо х ио нд у р иалсан ү гтэй байдаг. Ману у х айг аваачмагц ө р ө ө сө н гар аа ө р гө н эзэндээ ёсло о д: -Тү н тү н-пин пан ир лээ! гэж нэр ээ нэгэнтээ зар ласнаа -Ману у х айг о лзо лло о ! гэж мэдэгдэв. -Адгийн му у бо о л Ар чаагү й му у сү г Эзэн но ёнд сө гд! Элгээ эвх эж сө х ө р ! гэж тэр бээр дү р эмдэн х ашгир аад -Ур на, гасална! х эмх элнэ! гэв. Гэвч То р то г-бу р таг но ёнто н у х аантай бө гө ө д х о р то й дайсан бо ло х ынх о о х у вьд тө р сө н дү ү гээү зсэн мэт ту йлын таатай инээмсэглээд Тү н-тү н-пин панг гэдр эг тү лх эн х о лду у лж, -Хо нго р х ө ө р х ө н Ману у х ай минь, яаж яваад энэ зэр лэгт бар игдав аа? гэлээ. -Би, би. гэж Ману у х ай тү гдр эн -Хү ү х дийн х о то о с зу гтааж. бас эр дэм но мно о с. х эмээн у йлах шах ам ү нэнээ ө чив. -Хи, х и, х и! гэж дө нгө ж сая сэр сэн мө р тлө ө , ө р ө ө сө н нү дээ ч бү р эн нээж чадах гү йно йр мо гло со н х эвээр Хо йр о г-но йр о г Ману у х айн ар чаагү йг шо о ло н инээд алдаж х у р у у гаар аа заагаад -Хи,х и, х и! Зу гтаж гэнэ шү ү ! Хи ,х и, х и! гэв. Халх ай-балх ай A инээх ү ү яах ав?! гэсэн мэтдээр эмчдийн ах лагч у р у у х ар на. / Тэгээд эзнээ инээмсэглэж байх ыг ү зэж, шал х у длаа мө р тлө ө Ха, х а, х а! гэж х ө х р ө в. -Бо льцго о ! гэж зандр аад То р то г-бу р таг ү р эл шиг жаах ан нү дээр ээ Ману у х айг х ар ж х элсэн нь: -Зө в. Ор го х нь зү йтэй. Зө вх ө н о р го о д о р х иво л бас бу р у у , тэмцэх х эр эгтэй. Эр дэм но м су р ахгэдэг бо л тэнэг х эр эг. Хар ин дээр эмдэх тү йвээх гэдэг бо л ту н ч зу гаатай. Тэгээд чамайг ө чнө ө н х о но го о р манаанд зо гсо о го о д сү ү лд нь эр дэм но м мэт балай юмыг заахгэсэн тэр х ү ү х дү ү дтэй нэгийгээ ү зэх х эр эгтэй. Бид чамд ту сална! гэлээ. То р то г-бу р таг то м тэвшин дээр ө ө р ийнх ө ө х амгийн ду р тай х о о лыг тавьж Ману у х айг дайлав.Тэр нь бо л, о йн бо р х у лганын дө р вө н х ө л мах , янзаганы ө р ө ө сө н чих , нялцгай биетний аймагт багтмаар юм у у даа гэмээр нэгэн х ачин ду нгийн х ө л бо ло н бас бу с зү йл байв. -Идье! у нтъя! гэж Хо йр о г-но йр о г х о о л у р у у дайр ав. Гэвч эзэн нь шидэт до ло о во р х у р у у ных аау р т х у мсаар нэгэнтээ занган до х иж тү ү нийг нам у нту у ллаа. Хо о ло н дээр ээ То р то г-бу р таг х эр х эн х ар ь о р но о с ир снээ яр илаа. -Би бо л язгу у р ын тэнү ү лчин х ү н байлаа. Тэгээд би « аз жар гал гэгчийг дээр эмдэн то но ж о ло х ёсто й» гэдэгт х ату у итгэсэн юм байх гү й юу даа. Миний жинх энэ тө р сө н ну таг х аана ч байдаг юм бэ, бү ү мэд. Ух аан о р о х до о л би аав ээждээр эмчдийнх ээ х амт о йд тэнэж явсан юмдаг. Дар аа нь бид дээр эм х ийгээд, бар игдан алдаж тэнэсээр байгаад энэ х ү р сэн юм. Миний ү нэнч ту слагч Тү н-тү н-пин пан миний замдтаар алдсан юм. Энэ бо л х эзээ нэгэн цагт х у у чны дайнч баатр ын ө мсө ж байсан х у вцас шү ү дээ. Би ө ө р тө өсайн нө х ө р тэй бо ло х ын ту лд ид ши-дийнх ээ х ү чээр тү ү нийг ийм х ү н бо лго со н юм. Аа х ар ин Хо йр о г-но йр о г, Халх ай-балх ай х о ёр бо л х о г до то р х аягдсан то гло о му у д. Нэг ньгу талт му у р гэдэг то гло о м, нө гө ө Л нь х аймр ан бамбар у у ш байсан бо ло х о о р яг л тэр тө сө ө р ө ө дээр эмчин бо лсо н нь тэр . Эд маань х айр гамгү й эдэлж ну х аж, у р ж эцэст нь х аясанх ү ү х дү ү дээс ө шө ө гө ө авна гэдэг юм. Тийм ч у чр аас бид нар х ү ү х дийн х о т у р у у дайр ч тү ү нийг эзлэн авах бо лно . Сайн нө х дийнх ө өө шө ө г авна гэдэг бо л гавьяат ү йлс дар у й мө н. Тийм биз дээ. Тү н-тү н-пин пан аа! -Яг ү нэн эр х эм дээдэс ээ! Одо о х о н бид х ү ү х дийн х о т у р у у дайр на. Эвдэж ну р аана. Эзэлжтар аана! Ёсто й го ё гэж тү н тү н пин пан х ашгир ч, тэгж их баяр лаж х ө ө р сө ндө ө гу р ван нялх х у с мо дыг бу лга татан х аяв. -Гэвч. х эмээн дээр эмчдийн ах лагч х у р у у гаа го зо йлго н анх аар у у лж чимээ намдаагаад х элсэннь: -Гэвч шу у д дайр на гэдэг бо л тэнэг х эр эг мө н. Хү ү х дү ү д маш их эвтэй у чир дийлэх эд амар биш. Хар ин тү ү ний о р о нд тэдний х ү чийгдо тр о о с нь задлах х эр эгтэй. Өвчин тах ал мэт х ань нө х дө ө р ө ө тэдний х ү чийг до р о йту у лах х эр эгтэй. Тийм бо ло х о о р Ману у х айд о до о ту н ч х ө гжө ө нтэй эр дэм заах бо лно . Тэр эр дэм лавчиний сэтгэлийг сэр гээх биз. Алив баатр у у д аа! Су р сан су р снаа Ману у х айдаа зааж ө гцгө ө ! гэлээ. Тэгмэгц ө нө ө х баатр у у д х эмээх дээр эмчид нь х ашгир лаа. Гагцх ү ү Хо йр о г-но йр о г лу нтсан х эвээр байв.