ᠲᠠᠪᠤᠳᠤᠭᠠᠷ ᠪᠥᠯᠦᠭ 《ᠠᠪᠤ ᠴᠡᠴᠡᠷᠯᠢᠭ ᠲᠤ ᠣᠷᠣᠭᠰᠠᠨ ᠨᠢ》 ᠳ᠋᠊ ᠭᠠᠷᠮ᠎ᠠ .pdf

Та вду га а р б ү лэг До го о гу ай, аянчны авчир сан давсыг зар ж эх лэв. Үдэш о р о й х ү мү ү с манайх аар о р ж, До го огу айтай у у лзах ад тэд шивнэсэн ду у гаар яр илцан, мө нгө тө гр ө гө ө ө гө лцө ж авалцах бо ло вч о ло нх х ү н: -Дэндү ү ү нэтэй байна. Дайн ту лааны цаг бо лчих о о д х о р шо о х у далдаанд давс ир эх гү йбо ло х о о р л авах аас биш. ө ө р цагт сан бо л гэлцэнэ. -Энэ чинь миний юм биш. Хэр эв минийх байсан бо л би х амаагү й х ямд ө гч байх гү й яах вэ.гэж До го о гу ай ар галаад мө нгийг дээлийнх ээ х алаас у р у у шу р гу у лж, давсыг х ү ү дийлж ө гнө . Үдэш то со н дэнгийн гэр элд мө нгө ө то о ло н амандаа юм шивнэнэ. Нэгэн у даа би х ө нжлийнзавср аар эмээгийн мө нгө то о ло х ыг х ар ав. -Үү нийг тэдэнд, ү ү нийг ө ө р тө ө . гэж До го о эмээ мө нгийг х о ёр ту сгай ялгаж байв. Би сая ло йлго жээ. Жинчид давсаа дө р вө ө р ө гө ө р эй гэснийг До го о гу ай, зу р гаа х ү р гэж зар ж байв. Ду ндаас нь шанага давс бү р т х о ёр цаас х о жиж байжээ. Би ө нө ө х су вдан дар у у лгыг но мынх о о цү нх энд цаасанд о р о о н х ийсэн байв. Ээж минь иймдар у у лгатай бо ло х со н гэж х эзээнээс х ү сч байсан юм. Би ө влийн амр алтаар х ар их даа ү ү нийг аваачиж ө гнө гэж, амь шигээ х адгалж байлаа. « Ээж минь, юу тай их баяр лах бо л! Баяр лаадзо гсо х гү й намайгаа ү нсэж, миний х ү ү у х аантай х ү ү шү ү » гэж айлын ээж нар т яр ина вий гэж бо до ж байв. Шинэ жил дө х ө ж байлаа. Манай су р гу у лийнх ан шинэ жилээр сү лд мо д чимнэ гэж х ө лх ө ө р цө г бо лж байв. Би х ү ү х дү ү дийн ко нцер то нд о р о х бо ло в. Энх ээ бид х о ёр х амтр ан ду у лах бо лжээ. « Но го о н зү лэг байнаа гээд Наадмын ёсто й бө х шиг Хамаагү й чанга у нагаавал Хар ин би чинь у у р лана шү ү » гэж Энх ээ эх лэх эд / « Чи ө ө р ө ө бар илдана гэчих ээд Чанга у нагаавал у у р лана гээд Яагаа ч ү гү й байх ад х у лчийдаг Янзын жаал чи шү ү дээ» гэж би ду у лна. Бид су р гу у лийн у лаан бу ланд ко нцер то нд бэлтгэж байв. Цэр эндо лго р багш маань бидэнд ду узааж, ко нцер тыг найр у у лж байлаа. Ийнх ү ү нэгэн у даа ко нцер т давтаад х ар ьтал эмээ их л у у р тай су у х бө гө ө д намайг о р мо гц авдр аас цаасанд бо о до лто й нэгэн зү йл гар гаж, -Чи ү ү нийг х аанаас х у лгайлсан бэ? Аа! гэж зандр ав. Хар вал, миний ө нө ө х х ээр ээс о лсо нсу вдан дар у у лга мө н. Би ү нэнээ х элэв. -Аа, тийм ү ү ? Тийм юм бо л чи эр т надад ө гө х гү й яасан юм бэ? -Би ээждээ х адгалсан юм л даа. -Чи яагаад эзнийг нь о лж ө гө х гү й заавал ээждээ гэж х адгалдаг билээ? Су р гу у лийн х ү ү х эдчинь юм о лбо л эзнийг нь заавал о лж ө гдө г биш билү ү ? гэж До го о гу ай шир ү ү н гэгч асу у снаа, -Би ү ү ний эзнийг нь о лж ө гнө ! гээд далд х ийв. Үнэндээ бо л До го о гу ай эзнийг нь о лжө гө ө гү й гэдгийг би мэдэж байсан л даа. -Нэгэн у даа Баян у лаанаас жин ир эв. Тэр жингээр ээж миний х о о лыг яву у лжээ. Надад гэжцаасанд бо о до лто й бо о в, цагаан то с, чих эр аар у у л яву у лсан байв. До го о гу ай цагаан то сно о с х элтэр х ийг миний аяганд х ийгээд: -За х о вр ын юмыг ү змэгц битгий идчих гээд бай! Хааяа амталж байх ад сайх ан байх гү й юу ?гээд авдр андаа х ийв. Бас х эдэн кило но о с яву у лж, х о р шо о нд ту шаагаад ду гу й бу лантай цай, тамх и авч яву у лаач гэсэн байв. -Чи энэ но о сыг х о р шо о нд аваачиж ту шаа! Тэгээд ду гу и бу лантай цай тамх и х о ёр ү нэнд ньаваад ир ! гээд До го о гу ай намайг яву у лав. Би ч х о р шо о у р у у но о сыг ү ү р сээр о чло о . Тэнд х ү н амьтан байсангү й, Тү ү х ий эдийн эр х лэгчДанзан гу ай намайг таньж, миний ү гийг со нсо о д но о сыг авч, нэг ду гу й бу лантай цай, у лаан дү нсний х амт ө гө ө д, дэвтэр дээр х о р ын х ар андаагаар юм тэмдэглэв. Гэвч энэ тамх и, цайгэмээ манайх у р у у яву у лаагү й бо ло х ыг би бү р сү ү лд мэдсэн билээ. Учир нь тэр ү ед цай, тамх и их ү нэ х ү р дэг байв.