ᠴᠡᠴᠡᠭ ᠤᠨ ᠲᠡᠮᠳᠡᠭᠯᠡᠯ 《ᠠᠪᠤ ᠴᠡᠴᠡᠷᠯᠢᠭ ᠲᠤ ᠣᠷᠣᠭᠰᠠᠨ ᠨᠢ》 ᠳ᠋᠊ ᠭᠠᠷᠮ᠎ᠠ .pdf

Цэцгээгийн тэмдэглэл 7 ду гаар сар ыт 2 0 Ямар ө р ө вдмө ө р у йлмаар явдал бо лсо н гэж сананаа! Өчигдө р аав су мын тө в о р о о д ир эх дээнэг л х ачин цар ай му у тай ир лээ. Гэлдэр сээр мо р ины у яаны тэнд бу у гаад гэр тээ ү г ду у ч ү гү й о р ж ир лээ. Энэ ү ед Бо лд бид х о ёр у р алдааных аа самбар ын дэр гэд зо гсо ж байв. Бид бие биер ү ү гээ х ар аад гэр т гү йлдэн о р ло о . Аав ээжийд ямар нэгэн юм х элсэн бо ло лто й юм бо до н зо гсо но . Тэгээд бид х о ёр ыг о р ж о чингу у т Бо лдыг тэвэр ч аваад ду х ан дээр нь нь ү нсэж санааалдаад: -Хү ү минь явж ү з. Ээжий нь. -Ээжий яагаав! гээд л Бо лд у йлж гар лаа. Би ч бас адил. -Ээжий нь амьд мэнд. х агалгааны сү ү лд жаах ан му у дсан л юм байх . Утас ир сэн гээд гар гав.Тү ү нд тавх ан ү г бичсэн нь « Эх нь му у длаа. Хү ү г яву у л. Шар ав» гэжээ. Эдгээр ү гсийг у ншаад Бо лдын цар ай цайж, х эр х эн ү г х элж чадах гү й бо лтло о сандар сныг тэмдэглэх эд х эцү ү . Тү ү ний байдал шал о ндо о бо ло о д х ий л сандр ан, у йлж байх ад нь ээжий х ү р тэл ө р ө вдө ну йлсныг яах вэ. Манай гэр ийнх эн цө мө ө р ө ө Бо лдыго о ү длээ. Тэр шу у дангийн машинд су у гаад х ө длө х дө өгар аа ө р гө ж над у р у у инээмсэглэх гэж о р о лдсо н ч гэсэн инээдийг нь айх тү гшү ү р зайлу у лчих аад сэтгэлээр у наж байгаа нь ил байлаа. Бо лдын су у сан машин х о лдо н х о лдто лбид зо гсо о д до р бү р дээ тү ү ний х у вь заяаны ту х ай бо до ж байв. -Ээжий нь их л му у даж дээ. Тэгээгү йсэн бо л цах илгаан ир эх у чир гү йсэн гэж аавыг санааалдан х элэх эд: -Амьд мэндэд нь у у лзаасай билээ. Ээ дээ энэ ө вчин гэдэг ч х эцү ү юм аа даа гэж ээж то лго йсэгср эв. Надад энэ бү х явдал даанч ө р ө вдө лтэй байлаа. Би ганцх ан Бо лдыг л бо до ж, тэр сайн явжх ү р ээсэй. Ээж нь эр ү ү л энх байгаасай. Эдгээсэй гэж л х ү сэж байв. Миний о р о нд ч гэсэн надтай адил Бо лдын найз байсан бо л бас л ингэж бо до х байсан биз. Бо лдыг яваад ө гө х лө ө рбас л му ндах гү й яр иа гар лаа. Өнө ө х / о ло н х о нийг чу х ам х эн сааж маллах , х энд энэ ажлыг ө гө х зэр эг нь тэр л яр ианы го л байв. Нэг нь х элэх дээ нэгдэлд ө гө х ө ө с сайх ан юм байх гү йгэнэ. Нө гө ө нь х элэх дээ айл айлд тасалж ө гө ө д х ар иу цу у л гэнэ. Эдгээр яр иаг би со нсо ж до тр о о эр гэлзэх , тэвдэх сэтгэл тө р нө . Бо лдынх о о нэр ийг бо до ж х о нийг би саах ёсто й шигнадад санагдавч ө дий о ло н х о нийг би яаж дийлэх вэ дээ. Би ү нэх ээр ядар вал яана. Тэгээд тийм их ядар сан мө р тлө ө ямар ч амжилтгү й бо л яана. Ингэж би бо до х ло о р эр гэлзэх , айхсэтгэл тө р нө . Гэвч эцэст ядар сан до р о й ду у гаар би: -Аав аа, Хэнд ч битгий ө г. Би саая.гэв. Бү гдээр ээ миний зү г гайх сан шинжтэй х ар цгаав. Гэлээ ч гэсэн тэд надад итгэж байгаа, эсвэл ү гү й х о ёр ын алийг ч би мэдэх нө х цө лгү й байв. Уг нь бо л итгэх л х эр эгтэй байсан даа. Пио нерх ү н гэдгийг бо до о д ү зсэн ч, у р ьд нь Бо лдто й у р алдаад тү р ү ү лснийг х ар сан ч, итгэх л х эр эгтэй байсан. Аав ээжий р ү ү бас у р ьдын адил асу у х янзтай х ар ав. Ээжий юу ч гэж х ар иу лсангү й,ө ө дө ө с нь ч х ар сангү й. Бү гдээр ээ л шийдвэр х ү лээнэ. Гэвч шийдвэр нь бас л гар даггү й. Хү мү ү с энэ бү х л бандлыг х ар ж ө р ө вдсө н ч юму у , до тр о о юм бо дсо н ч юму у бү ү мэд дү нсийнсу у цгаана. Тэгснээ Го о го р маа эгч наму у х наар -За яах вэ, тэр х эдэн х о нио надад цө мийг нь ө гчих .Би саая! гэв. Тэр ө ө р ө ө х о т дү ү р эн х о ньсаадаг бо ло х о о р х ү мү ү с энэ саналд гайх сан юм у у , тү ү ний зү г х ар на Го о эгч ч гэсэн ө ө р тө ө итгэсэн итгэл дү ү р эн л зо гсо но . Тэгтэл гэнэт ээжий: -Үгү й. гэж ду у алдаад, -Үгү й.ө гө х гү й. Алив Бу ян минь о х индо о ө гье. Би элбэе.гэв. Ямар нэгэн сэтгэл х ө длө мбайдал эзэмдэв. Хү мү ү с миний зү г итгэлтэй ду лаах наар х ар цгаана. * * * Бо лд, Цэцгээ х о ёр тү ү нээс х о йш тэмдэглэл х ө тө лсө нгү й. Хэн х энд нь зав чө лө ө бо лсо нгү й. Угнь тэмдэглэл х ө тлө х зав г байгаад х ө тө лсө нсө н бо л тэдний цаашдын амьдр ал ү йл явдал у ншигч бид х о ёр т у лам со нин байх байсан биз. Өнө ө дө р 8 ду гаар сар ын 2 5 Ху р ц нар о р о й дээр ээс шар ж о р о йто ж шаагисан цар цаа энд тэндгү й ниснэ. Баянго л до лгиох аялан у р саж эр эг дээр нь бу у сан х о т айлу у дын дү р сийг зу р сан зу р аг адил ө ө р тө ө ту сгана. Одо о х о ндо о х ар аах ан гү ү р тавьж амжаагү й Баянго лын ө ндө р х ө вө ө н дээгү ү р х о ёр мо р ьто йх ү н гар ч ир лээ. Тэд го ёлын х у вцас х ө х дааву у дээл ө мсө ж, шар ду р дан бу с бү слээд, нисэх ийн цэр гийн дар га нар шиг ташаандаа цү нх зү ү цгээжээ. Ялгаатай нь энэ цү нх су р гу у лийнх ү ү х дийн но мын сав байв. Хү зү ү нд нь х о ёр салаа у лаан зангиа х ийсэж байв. Уншигч минь таньж байна у у ? Бо лд Цэцгээ х о ёр маань байна шү ү дээ. Өнгө р сө н ө др ү ү дийгтэр х о ёр ямар шу у со нин явдалтайгаар ө нгө р ө ө сө н бо л. Цэцгээ х о нио сааж чадаа бо л у у . Бо лдын ээж яалаа даа. Миний зо х ио лын баатр у у дтай зү р х сэтгэл нэгтэй байдаг у ншигчбяцх ан дү ү нар таа энэ явдлыг тайлбар лалгү й о р х иж х эр х эн бо ло х билээ. Гэвч у ншигч минь х ү лээ. Биднээс нэн их ду тах гү й сэтгэл нь зо всо н Цэвэлмаа багш маань су мын ду ндсу р гу у лийн ү ү дэнд х ү ү х дү ү дээ х ү лээгээд зо гсо ж байна. Бо лд, Цэцгээ х о ёр ыг багш ямар баяр х ө ө р тэй у гтсан гэж санана. Багш сэтгэл нь тэгж ихх ө дө лсө н юм у у , яасан юм, тэр х о ёр то й у у лзангу у таа тэвр эн ү нсээд: -Ёсто й сайн х ү ү х дү ү д! гэж ду у алдсан юм. Бид ч гэсэн тэр х о ёр ын тө лө ө зө ндө ө баяр ласан. Багш биднийг шир ээнд су у сан х о йно ө мнө өжу р налаа тавьснаа бо со ж: -Хү ү х дү ү д ээ! Бү х л зу ных аа ту р ш бидний сэтгэлийг зо во о со н ү йл явдлу у д тайлагдсан гэх эд бо лно . Бо лдыгх о т р у у явсны дар аа Цэцгээ тү ү ний ажлыг ү р гэлжлү ү лэх гэж х ичнээн ядар сан гэж бо дно . Мэдээжээр ганцаар аа тэр о ло н х о нины сү ү саалийг дийлэх гү й / л дээ. Тэгэлгү й яах вэ. Ээжнь ту салсан. Тэгээд ч энэ ажил амжилттай ду у ссан. Хар ин?!,гэх эд х ү ү х дү ү д багшийн зү г нү дээ бү лтийлгэн х ар на. -Бо лдын маань ээж ө чигдө р эмнэлгээс гар ч ир сэн гэх эд: -Ур ай, у р ай, у р ай! гэж х ү ү х дү ү дх ашгир алдав. “Та нар мэдэж байгаа. Бо лд ч аль эр т гэр тээ ир сэн шү ү дээ, Ээж нь тү ү нийг ажлаа х ийг гэж яву у лсан юм. Хү ү х дү ү д ээ! Би та нар т нэг чу х ал юм ү зү ү лэх х эр эгтэй байна гээд -Нэгдлийн ер ө нх ий х о р о о манай Бо лд Цэцгээ х о ёр т талар х аж пио нер х ү ний сайн сэтгэлий ньсайшаан, ангийн маань нэр дээр бэлэг ир ү ү лсэн юм гэж саалийн мө нгө н х ө нө г гар гаж ир эв. Энэ х ө нө г бо л ү нэх ээр цо о шинэх эн бө гө ө д жижигх эн, о о ср ын нь сэнж то вр у у тай, х ү р эн бо рө нгө тэй х у вин байсан юм. Багш тү ү нийг шир ээн дээр ээ тавьсан нь бидэнд то дх о н х ар агдах бө гө ө д тэр х у вин бид бү х нийг саальчин бо ло о р о й, над шиг ийм мө нгө н х ө нө г бар ьж сү ү шигар иу н сэтгэлээр ямагт х ө дө лмө р лө ж яваар ай! гэж байх шиг санагду у лж байсан юм. -Бо лд Цэцгээ х о ёр то о баяр х ү р гэе! гэж багш х элэх эд бид алгаа х алтал ташицгаав. -Цэцгээ минь, сайн су р агч х ү н гэдэг чинь бү х л талаар аа сайн байх х эр эгтэй юм шү ү ! гэжанх аар у у лах мэт х элээд: -Би та нар ыг зу н энэ х о ёр о о с ду тах гү й их ажил х ийсэн байх гэж ятгаж байна гэв. Бү х х ү ү х дү ү д баяр тай сайх ан байв. Цэцгээ ч гэсэн бө ө н баяр ! Тэр дэвтр ээ ө мнө ө тавьж, мэр ийвэл юм бо лго ныг су р даг юм байна. То о го о заавал бо до жчаддаг бо лно до о . Сайнаас до о ш дү н авах гү й дээ. Мэр ийнэ дээ гэж бо до ж су у лаа. 1 9 6 5 о н