ᠬᠤᠶᠠᠳᠤᠭᠠᠷ ᠪᠥᠯᠦᠭ 《ᠠᠪᠤ ᠴᠡᠴᠡᠷᠯᠢᠭ ᠲᠤ ᠣᠷᠣᠭᠰᠠᠨ ᠨᠢ》 ᠳ᠋᠊ ᠭᠠᠷᠮ᠎ᠠ .pdf

Хо ёрду га а р б ү лэг Нэгэн у даа би до ту у р байр ны тэр ү ү гээр явж байв. Хү ү х дү ү д х о о ло ндо о о р ж, гал то го о ныө р ө ө нө ө с аяга таваг х ангинах со нсдо но . Би цо нх о нд х амр аа налчийтал шах аж байж х ар ав. Хү ү х дү ү д у р т сандлу у д дээр су у цгаана. Өмнө нь таваг шө л, бин х ар агдана. Хэдийгээр бин ньх ар гу р илынх байсан бо ло вч тү ү н шиг сайх ан зү йлийг би ер нь энэ насандаа ү зсэн бо ло в у у даа! Бас тавагтай шө лнө ө с нь у у р савсаж таанын ү нэр х анх алж байв. Би тэсэж чадсангү й шү лсээ залгив. Ай, энэ до ту у р байр ных ан ямар го ё юм бэ! Нэг х ар вал,манай ангийн Даваа бингээ идэлгү й ө вө р тө лж байв. Гал зу у х ны ү ү дэн дээр о чиж тү ү нийг х ү лээх эд Даваа ч х ө лс нь бу р зайчих сан гар ч ир снээ намайг х ар аад гайх сан юм шиг. -Чи юу х ийж байгаа юм бэ? гэж асу у в. -Надад бингээ ө г л дө ө ! гэж би гу йлаа. -Яах юм гэснээ Даваа, гэнэт нэг юм санах мэт бо лж, -Тэгвэл чи юу ө гө х вэ? -Би юу би. гэж бо до л бо ло в. Надад дааву у цү нх нээс ө ө р юм о лдсо нгү й ту л, -Дааву у цү нх ээ ө гнө ! гэв. -Яасан сайн юм. Тэгвэл май! гээд Даваа алгыг минь ду лаацу у лсан бү лээн бин гар дээр тавив. Миний баяр ласан гэдэг то ймгү й. Би бинг бу шу у х ан х азаж амтлан залгив. Ийм сайх ан амттай бинг би ер нь х эзээ ч ү зээгү й билээ. Идэж ду у сдагийн даваан дээр гэнэт« Хо жим ах иад ө лсө нө шү ү дээ. До го о авгай юу ч ө гө х гү й дээ» гэж саналаа. Гэвч би тэвчиж чадалгү й бинг то йр у у лан х азсаар байгаад, тавтын мө нгө шиг жаах анду гар агийг ү лдээжээ. Бид ангидаа цу глацгаав. Тэр ө дө р су р гу у лийн зах ир ал багш, ар иу н цэвэр шалгах аар гэнэт о р жир эв. Би зах ных аа дааву у г у гаасан у чир х ээв нэг л зо гсло о . (До го о гу ай у с алга гээд, зө вх ө н дээлийн зах ны до ту у р нэгэн цагаан дааву у х адаж ө гдө г байв). Хү ү х дү ү дийг ү зсээр миний ө мнө ир ээд зах ир ал багш, - Цэдэв дээлээ тайл! гэлээ. Энэ бо л шир вээ сах алтай, ө ндө р х ү н байв. Хар ц нь их шир ү ү н х ү н юм. Би дальдчин байжбү сээ тайлтал ө нө ө х нэгэн гайт бин ө вр ө ө с ө нх р ө н о йчив. -Энэ юу вэ? гэж зах ир ал багш бинг дээр ө р гө х ө д, манай ангийнх ан нир х ийтэл инээлдэн, биичсэндээ у лайлаа. Зах ир ал багш миний о йр до о у с х ү р гээгү й цамцыг х ар ж, ду р нь гу тсан бо ло лто й, х ө мсгө өзангидав. Тэгээд, ө нө ө х гайт бинг то лго й дээр тавьж, самбар ын ө мнө эгээ л нэг ү змэр шиг зо гсо о в. -За х ү ү х дү ү д ээ х ар цгаа! Энэ Цэдэвийн ар иу н цэвэр ямар байна! Бас тэгээд х у вцсаа иймму у х ай байлгаад зо гсо х гү й, бин ө вө р тө лж ангидаа ир сэн байна. Тү ү ний то лго й дээр байгаа бинг ү зэж байна у у ? гэв. Миний нү ү р у р у у х алу у н ну р ам цацах шиг, х ү ү х дү ү дийн шо о ло н инээлдэх нь х ацр ыг х о р сго нбайв. Ингээд бас зо гссо н бо л яамай. Хэсэг зо гссо но о зах ир ал багш, -За х ү ү х ээ намайг дагаад гар ! гэж ту шаав. Би х о йно о с нь гар ав. Тэр ө дө р жингө ө шах у у анги х эсч, до о д / ангийн жаалу у дын ө мнө нү ү р ээу лайлгав. Би ну лимсаа то гто о ж чадалгү й у йлж байв. Бо до о д ү з л дээ, ямар гу тамшигтай юм бо лсо н гэж санана! Хэзээ х эзээгү й тэср эх эд бэлэн бө мбө г шиг ичиж у лаан бо лсо н би жижиг жаалу у дын ө мнөто лго й дээр ээ бин тавиад зо гсо х о д ө нө ө жаалу у д х и х и х и гэж инээлдэцгээнэ. Ингэсээр ар ай гэж нэг зах ир ал багш намайг яву у лах даа, До го о эмээг заавал авчир гэв. Би айжх у лгасаар До го о эмээд о чо о д, Таныг зах ир ал багш ду у даж байна гэвэл, эмээ амандаа юм зажлах мэт эр ү ү х амар х о ёр о ох ө дө лгө снө ө , -Яах гэж ду у даав? гэлээ. -Мэ мэ. дэ. х . гү й: гэж би ар ай х ийж х элэв. -Тийм гээ! Чи л бо ло о д мэдэх гү й байгаа вий, х эл! гэж До го о гу ай над р у у аймшигтай х ар жо йр то в. -Би яагаа ч ү гү й. би. би. гэж намайг ээр эх эд До го о гу ай х ананаас гө р мө л су р ан ташу у равч, -Чи ү нэнээ х элнэ ү ү , ү гү й юу ! Хо р мо йго о чир сэн му у ту р сага х у у х ай! Би ээр эн, ну с ну лимсандаа х ах аж цацан байж ү нэнээ х элэв. До го о гу айн цар ай тэгэх эд ямар бо лсо н гэж санана. Эгээ л нэг дү нсийтэл бү р х сэн тэнгэр шиг бар аалав. Гэвч ташу у р аах ананаас ө лгө ө д, у у х илсаар галынх аа ө мнө су у в. Тэгснээ гэнэт жигтэйх эн сайх ан зантай бо лж инээд алдав. -Үгү й ер , яалаа гэнээ? Бин то лго й дээр ээ тавьж гэнээ. Ха х а х а! Энэ инээд ер бу сын сайх анинээд байв. Ер саях ан намайг зо до х гэж ташу у р далайж байгаагү й юм шиг До го о гу ай тэгж у дтал х ө х р ө х ө д, у нжсан то м зо вх и нь чичир ч байв. Дар аа нь ну лимсаа ар чаад газар ту ланбо со ж, ү х эр р ү ү гээ явав. Өлссө н ямааны нү д шиг миний нү д го р ьдо н гар ыг нь дагаж х ар саар байлаа. Энэ у даа До го о гу ай дө р вө н бо о р цо г биш, до ло о н бо о р цо г гар гаж дээр нь бас жаах анө р мийн х элтэр х ий тавиад, г -Май, ид дү ү минь. Юу гэсэн ү г вэ. Насаа нэм! Ингэж ө лсө ж байна гэдэг чинь. Аав, ээжчинь ду у лбал юу гэх эв гэлээ. Тэгээд х ар ц нь их эд у яр ангу й зө ө лө н бо лж ир снээ, бар аг шивнэх шах ам ду у гаар , -Хү ү минь, о до о х о н х у вцсаа со льчих ! Бас х ө нжлө ө гар гаад о р о н дээр ээ тавь! Тэр зах ир ал багшчинь манайд ир ж ч ү зэж магадгү й х ү н шү ү . За юу ? -За гэлээ би. Эмээ х о ймр о о байх х ээ нь х ө ө то р то гт дар агдаад мэдэгдэх ээ байсан авдр аас баадантай юмгар ган задалж, шинэх эн шу ву у дааву у гаар х ийсэн миний х ө нжлийг, бас ээжий минь намар авчир сан цамцыг гар гаж ир эв. Би бү сээ тайлж эх лэв. Гэвч зах ир ал багш ир сэнгү й. Эмээ ганцаар их эд у у р тай ир эв. -Тэр цамц тайл! гэж ту шаав. Би гайх ан х ар вал эмээ гө р мө л су р ан ташу у р аа х ананаасаа авч, -Тайл наадах цамцаа!Хо р мо йго о чир сэн му у но вш! Тэр х ир тэй цамц, зах ны дааву у у гаа! гээд заавал шийтгэх ийн ту лд ну р у у р у у нэгэн у даа гу ядаж, -Ах иад намайг ингэж тэр зах ир ал ду у двал у у ? Сайх ан мэдээр эй гэв Би у с х алаан До го о гу айгаас айн дальдчин байж цамцаа у гааж гар ав. Хо о лны дар аа намайг то со н дэнгийн бү дэг гэгээнд х ичээлээ давтах аар су у х ад До го о гу айх ажу у д минь ир ж бө гтийн зо гсо о д миний бичиж байгаа р у у у дтал х ар ав.Ер нь До го о гу айн бичиг мэддэг эсэх ийг, би мэдэх гү й байв. -Алив чи юу х ийж байна? Хичээл чинь мө н ү ү ? -Мө н. -Тэгвэл у нш! -Үгү й то о го о бо дсо н юм. -Тэгвэл бо д! -Дө р вө н дө р вийн ар ван зу р гаа, зу р гааг тавь, нэгийг сана! гэж би амандаа ү глэв. / -Битгий дэмийр ! Нэгийг чи санаж яах нь вэ? Шу у д ар ван зу р гаа гээд л тавивал бо ло о биз! -Үгү й, эмээ тэгж бо ддо ггү й юм. -Би мэдэж байна х эмээн эмээ зандр аад -То о го о бичив ү ү ? За сайн. Тэгвэл тэр . тэр бичгээ у нш! -Ямар бичиг. -Яагаав, бичдэг бичиг. у нш бу шу у ! Би эмээгийн ө мнө ө с х ар снаа айж, х эл бичгээ гар ган у ншив. Эмээ их эд со нир х о ж байхбо ло лто й. -Чи нээр ээ ингэж у ншиж байна у у ? -Уншсан л даг. -Хаа байна тэр бичиг чинь? -Энэ байна гэж би х у р у у гаар аа у ншсан мө р ү ү дээ заав. Эмээ тү ү н у р у у бө х ийн байж х ар ав.Гэвч нү д нь гө лийж, эгээ л нэг со х о р х ү н шиг байв. -За сайн байна. Одо о у нт! Дэн ду у сах нь гээд эмээ о р лу у гаа явав.