5. ᠵᠣᠴᠢᠨ 《ᠠᠪᠤ ᠴᠡᠴᠡᠷᠯᠢᠭ ᠲᠤ ᠣᠷᠣᠭᠰᠠᠨ ᠨᠢ》 ᠳ᠋᠊ ᠭᠠᠷᠮ᠎ᠠ .pdf

5 . Зо чин Аав, тавгийн идээг байлгадаггү й зантай х ү ү х эд бо лсо н юм байж. Тийм ч у чр аас о х иду у дааваасаа чих р ээ ну у х гэж их эд зү дэр нэ. Гэтэл аав, х аанаас ч х амаагү й мө нө ө х чих р ийг о ло о д идчих ту л нэгэнтээ Цэцгээ -Хэр эв ах иад тавгийн чих эр х у у р айлах юм бо л х ашр аана шү ү гэжээ. Тэгтэл со нин юм бо лло о . Мар гааш нь х ажу у айлын х ү н о р ж ир ээд тү р саатан су у тал Цэцгээтү ү ний ө мнө тавагтай чих эр , аягатай цай тавив. Тэр х ү н цайг о о чло н су у х завср аа тавагтай чих эр р ү ү гар аа яву у лсанд аав: -Битгий таваг х у у р айл! Хэр эв таваг х у у р айлбал Цэцгээ х ашр аана шү ү ! гэлээ. Тэгэх эд ир сэнзо чны сандар сан гэж яана. Цар ай нь чавга шиг у лайн, цайгаа ч ду у стал у у лгү й, малгайгаа ө мсө ж гар ах аар явлаа. Санаа, Цэцгээ х о ёр ын ичсэн гэж яана. Санаа, Цэцгээ х о ёр зо чныггар сан х о йно тавагтай чих р ээ х у р аан, х ар ин аав, ээжид юу ч х элсэнгү й. Зу р агт р адио го о р « Чамайг даа» гэдэг кино гар ч байсан ту л аав, ээж “х о ёр тү ү нийг ү зэх ээрсу у лаа. Ээж энэ дэлх ий дээр тү ү нийг ү зэх ээс сайх ан юм байх гү й гэсэн шиг, дэлгэц у р у у х амаг анх аар лаа х анду у лсан байх ад х ар ин аав эр х ий х у р у у гаа амандаа х ийн, яг Санаагийнбагынх шиг амтар х ан х ө х сө ө р х ар ж байна. Дэлгэц дээр чо но ту у лай х о ёр х ө ө цө лдө ж, чо но нь о со л бо лж, то м х ө ндий тө мө р т о р о о д, цаашаа ч ү гү й, наашаа ч ү гү й бо лж байна. Тэгтэл нэгх эдгэнэ ир ж, х ө лний нь у лан дээр су у х ад их эд гижиг нь х ү р сэн чо но байж ядан байна. Ээж, аав х о ёр тү ү нийг х ар ж маш их инээлдэв. Үнэндээ ч чо нын х ө гтэй явдал Цэцгээ, Санаах о ёр т ч инээдтэй байсан л даа. Кино дө нгө ж ду у сангу у т х аалганы х о нх ду у гар лаа. Цэцгээг о чиж о нго йлго х о д х о р о о ны дар ганэгэн то м х автастай юм бар ьсаар о р ж ир эв. -За Цэцгээ, сайх ан амар ч байна у у ? Яг ө нө ө дө р амжих ёсто й нэг чу х ал зү йл бү р тгэх ээр ир лээгэж дар га шат ө ө д явах даа ядар сан байр тай амьсгаадан х элэв. -Та су у л даа. Санаа! Миний дү ү дар гад цай, идээ бар ь! гэж Цэцгээ х элээд шир ээ ар чиж,сандал авч ө глө ө . Дар га су у ж, малгайгаа сандал дээр тавив. -Би яар ч явна. Алив х о ёу л энэ х ү снэгтү ү дийг бү р тгэе гэж дар га х автастай юмаа нээлээ. Тэрнь бо л х о р о о х о р ины бү р тгэл юм байж. За, энэ чинь юу о р о о д ир эх нь энэ вэ? гэсэн шиг аав, Санаагийн багыг яг ду у р иасанзангаар аа, со р му у саа х ө дө лгө н, х у р у у гаа х ө х сө ө р тэр х ү ний дэлгэж тавьсан зү йл р ү ү ө нгийн х ар лаа. -Хо йшо о бай! гэж Цэцгээ аавд х элэв. Тэгэвч аав юу н энэ ү гийг то о х то й мантай, х ар ин ч у лам дө х ө ж, х о р о о н дар гыг чих эр р ү ү гар аа яву у лмагц « Битгий таваг х у у р айл» гэж х ашгир лаа. Гэвч х о р о о н дар га айлу у даар о р ж бү р тгэл х ийх дээ зү ггү й х ү ү х дийг бишгү йдээ ү зсэн бо ло х о о ро гт то о лгү й нэгийг авч ам р у у гаа х ийгээд. -Пээ! Ийм то м х ү ү х эд х у р у у гаа х ө х нө гэнэ ий?! Мө н шившиг ээ! гэлээ. Тэгэх эд аав яльгү й жаах ан зо всо н байр тай гэдэр гээ бо лж байна. Одо о л то мо о то й бо ло х ньгэж о йлго со н бо ло лто й х о р о о н дар га бу у р ал сах лаа нэгэнтээ илээд -За тэгэх лээр о х ин минь! гэж яр иандаа о р о в. Тэр х о ёр ын яр иа ү нэндээ х ү ү х дэд х амаагү й юм байсан бо ло х о о р аав, ээж р ү ү гү йж -Чо но бо лъё! Ту у лай бо лъё! гэлээ. -За тэгье. Нээр ээ тэгж то гло ё, ёсто й го ё! х эмээн ээж х элж А\ -Би ту у лай бо лно . Хар ин чи чо но бо л! гэв. / -Үгү й би ту у лай бо лно гэж аав зү тгэж байна. -Үгү й, чи чо но бо л! гэж ээж зө р лө ө . -Та х о ёр чимээгү й байгаач! гэж Цэцгээ тэндээс ду у гар ав. -Би чо но бо лж чадах гү й, мэдэв ү ү ! Тэр чинь му у х ай гэж аав х элээд ту у лайн баг авах аару х асх ийтэл ээж х о йно о с нь элдэн ө р ө ө тасалгааны до то р бө ө н шу у гиан бо лло о . -Аа яа, яа яа! Ямар зү ггү й х ү ү х эд вэ! гэж х о р о о н дар га то лго й сэгср эв. -Чимээгү й бай л даа, х ү н зү гээр су у лга! гэж Санаа тэссэнгү й х ашгир ав. Гэвч ү ү нийг со нсо хсө гө ө тэр х о ёр т байсангү й. Хо ёу л ту у лайн багнаас бо лж дээр до р о о о р о н, идэх юм бу лаацалдсан то р о йну у д шиг чар лалдлаа. Ээж нь эцэст нь мө нө ө х ө н багийг му лт татан аваадшидтэл, но мын тавиу р ын х у р аалттай байсан но мну у д дээр у наж, эр гэж о йх до о шир ээн дээр юм бичиж байсан х о р о о н дар гын ду х у р у у дэлсэж у нав. Нэгэнт бо ло х гү й х эр эг х ийснээ мэдсэн аав, бу шу у х ан гар ч зу гтах аар ү ү д у р у у у х асх ийх дээө ө р ийнх ө ө малгайны о р о нд х о р о о н дар гын малгайг шү ү р ч аваад гар ав. -Хү ү е чи малгай ө гө ө д о р х и! х эмээн х о р о о н дар га ду у алдлаа. Тэгэвч аав тэр ү гийгсо нсо о гү йгээр бар ах гү й, их эд х у р дан гү йж юманд бү дэр ч о йчих до о шо р о о нд нэг сайн х у тгаж аваад цааш о дло о . Одо о яах билээ? Дар гын малгайг авч ө гө х гү й бо л бо ло х гү й. Тийм у чр аасСанаа аавын х о йно о с, яг л зу у н метр ийн явган у р алдаанд о р о лцо ж байгаа тамир чин шиг гү йлээ. Хар ин тэгэх эд аав, ү нэх ээр у р алдаад ү зье! гэсэн адил х о ёр гар аа цээжин ту шаагаааваад цир кийн байшин тийш байдаг х у р даар аа жир ийлээ. Хү мү ү с у р т сах алтай бү дү ү н х ү н, су р гу у лийн нар ийн ту р анх ай о х ин х о ёр ын у р алдааныг гайх ан х ар цгаана. Замын ду нд Санаа, аавыг гү йцэн алдсан бо ло вч, аав х ү чээ нэг дах ин нэмж, засмал замдээгү ү р жир ийн гар ч, тар имал мо ддын х о о р о нду у р шу р гаад, бар таат замын у р алдаанд яаж явах ту х ай биеийн тамир ын багш ү зү ү лэх су р гу у ль х ийж байгаа г юм шиг л у сан о р гилу у р ынду гу й тавцан дээгү ү р х ар айн зу гтав. Гэвч Санаа до р х о н нь гү йцэж малгайд гар х ү р дгийн даваан дээр , х о йд замаар ир сэн машин ду гу йгаа шаттал то о р мо сло х нь ду у лдлаа. Аав ч зо гсо ж, Санаа ч сандр ан эр гэн х ар вал, у у р андаа дэлбэр эх шах сан жо ло о ч гар аазангидан занаж байна. Ингээд аавыг х ө тлө н, х ү нд загну у лсандаа их эд у р у у до р о й байдалтайгаар Санаа бу цав.